คำว่า “เพื่อน” คงเป็นอีกคำหนึ่งในพจานานุกรมชีวิตของเราที่ความหมายของมันคงยากที่จะพูดครอบคลุมได้หมด ข้าพเจ้าเองก็ไม่หาญกล้าที่จะพยายามอธิบายว่าขอบเขตความกว้าง ความยาว และความลึกของคำว่า เพื่อน อยู่ตรงไหน แต่ข้าพเจ้าอยากจะเสนอการทดสอบระบบมิตรภาพให้ท่านลองไปประเมินคนที่ท่านเรียกว่าเป็นเพื่อนดู แล้วลองดูสิว่าท่านจะเหลือคนที่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็น เพื่อน สักกี่คน
เพื่อน คือคนที่ …
… ยอมรับเราอย่างที่เราเป็น
… เชื่อใน ‘ตัวเรา’
… โทรศัพท์ถามทุกข์สุขอย่างสม่ำเสมอ
… ไม่ทิ้งเรา
… เห็นส่วนที่เป็นตัวเราทั้งหมด (แม้แต่ส่วนที่ยังไม่สมบูรณ์แบบก็ตาม)
… ไม่ถือโทษ
… ช่วยเหลือเท่าที่ทำได้
… ชวนเราไปเที่ยวบ้าน (หรือไปไหนๆด้วย)
… อยู่กับเรา
… จดจำเราไว้ในใจ
… รักเราอย่างที่เราเป็นอยู่
… ทำให้ชีวิตของเราดีขึ้น
… ไม่ตัดสินการกระทำของเรา
… เสนอตัวเข้าช่วยเหลือทุกโอกาส
… มารับเราไปด้วยกัน
… ทำให้ความกลัวของเราสงบลง
… ให้กำลังใจเรา
… พูดถึงเราในแง่ดี
… พูดความจริงกับเราเมื่อเราพร้อมที่จะฟัง
… เข้าใจเรา
… เห็นคุณค่าในตัวเรา
… เดินเคียงข้างเรา
… อธิบายสิ่งที่เราไม่เข้าใจ
… ตะโกนใส่หน้าเราเมื่อเราดื้อ
… พาเรากลับมาเผชิญหน้ากับความเป็นจริง
ผลทดสอบเป็นที่น่าพอใจมั้ย แวดวงเพื่อนแคบลงไปหรือเปล่า ไม่เป็นไรหรอกน่า อย่าเศร้าใจไปเลย อย่าลืมสิว่าท่านยังมีสหายเลิศอยู่อีกหนึ่งคน คุณสมบัติที่ชี้แจงไว้ข้างต้นนี้เทียบไม่ได้เลยกับเพื่อนพิเศษคนนี้
ท่านนึกออกหรือยังล่ะว่าเขาคือใคร ถ้าท่านเป็นผู้เชื่อคนหนึ่งแล้วไม่รู้คำตอบ ท่านต้องกลับไปทบทวนชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณใหม่เสียแล้วล่ะ แต่ข้าพเจ้าคิดว่าเรื่องน่าเศร้าอย่างนี้คงไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน ข้าพเจ้ามั่นใจ
สหายเลิศที่ข้าพเจ้ากำลังพูดถึงนี้ก็คือ องค์พระเยซูคริสต์ นั่นเอง ท่านหาพระองค์พบหรือยัง
สิธยา คูหาเสน่ห์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น