วันหนึ่งข้าพเจ้าอ่านพบเรื่องนี้ในการเฝ้าเดี่ยวและเห็นว่าน่าจะนำมาแบ่งปันกัน
ชายคนหนึ่งเติบโตขึ้นจากการเลี้ยงดูของคุณยายเพราะคุณแม่ของเขาติดยาเสพติดตลอดชั่วชีวิตของเธอ
คุณยายก็พาเขาไปโบสถ์ตั้งแต่เด็ก
เขาได้เรียนรวีวารศึกษาและไปนมัสการพระเจ้าเป็นประจำเมื่อโตขึ้น
คุณยายอธิษฐานมอบตัวเขาไว้กับพระเจ้าและมีความหวังว่าเขาจะรับใช้พระเจ้าโดยอยากให้เขาเป็นศิษยาภิบาล
แต่เมื่อเขาเติบโตเป็นชายหนุ่มก็เดินทางผิดไปสู่การเสพยา
เป็นนักเลงหัวไม้ และทำผิดกฏหมาย
ทุกเช้าคุณยายจะนั่งบนเก้าอี้สีชมพูเก่าๆ
อ่านพระคัมภีร์และเข้าเฝ้าพระเจ้าเป็นการส่วนตัว
บางวันหลานชายเพิ่งกลับบ้านจากการท่องราตรีมาทั้งคืน
ที่จริงคุณยายนั่งรอหลานชายบนเก้าอี้สีชมพูนั้นตั้งแต่เมื่อคืน
คุณยายเฝ้ารอด้วยความกังวลใจและพร่ำอธิษฐานขอการคุ้มครองจากพระเจ้าให้หลานชายกลับมาอย่างปลอดภัย
คุณยายไม่เคยสิ้นหวัง
ในที่สุดด้วยความรักและการเป็นพยานของคุณยาย
หลานชายก็ได้พบกับองค์พระผู้ช่วยให้รอดและถวายตัวรับใช้เป็นศิษยาภิบาล
แต่ชายคนนี้ก็หนีไม่พ้นสิ่งที่คุณยายของเขาเคยพบมาก่อน
ลูกสาววัยรุ่นของเขาตัดสินใจหนีออกจากบ้าน
เขาพบว่าตัวเองไม่มีอำนาจที่จะห้ามปรามและกังวลใจเป็นที่สุด
และเขาก็พบว่าเขาก็มี
'เก้าอี้สีชมพูเก่าๆ'
ตัวหนึ่งเหมือนกัน
เขานั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นอ่านพระคัมภีร์และเข้าเฝ้าพระเจ้าเป็นการส่วนตัวที่นั่น
พร่ำอธิษฐานเผื่อลูกสาว
และรอคอยการกลับมาอย่างปลอดภัยของลูกสาว
และในที่สุดลูกสาวก็เห็นความเชื่ออันมั่นคงของพ่อที่เรียนรู้มาจากคุณยาย
และได้พบทางรอดเช่นกัน
ชายคนนี้กล่าวว่าเขาจะไม่มีวันลืมเก้าอี้สีชมพูตัวเก่าๆ
ของคุณยายและความเชื่อที่ยิ่งใหญ่ของท่าน
เปาโลเขียนใน
2
ทิโมธี
1:5
ว่า
"ข้าพเจ้าระลึกถึงความเชื่ออย่างจริงใจของท่านซึ่งเป็นความเชื่อที่โลอิสยายของท่านมีเป็นคนแรก
แล้วมีในยูนีสมารดาของท่าน
และบัดนี้ข้าพเจ้าก็เชื่อว่ามีอยู่ในตัวท่านด้วย"
ข้าพเจ้าแน่ใจว่าหลายคนมี
'เก้าอี้สีชมพู'
ของตัวเอง
จะเก่าหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
ไม่ว่าจะเก่าหรือไม่ก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
และจะเป็นเก้าอี้สีชมพูจริงๆ
หรือเป็นที่ใดก็ตามก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกเช่นกัน
เพราะที่ที่เราจะนั่งอ่านพระคัมภีร์
มีสัมพันธภาพอย่างใกล้ชิดกับองค์พระผู้เป็นเจ้า
และอธิษฐานสนทนากับพระองค์
จะเป็นที่ไหนๆ
ก็ได้ที่สงบเงียบและทำให้เราพร้อมที่จะได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ที่ตรัสผ่านพระคำ
ข้าพเจ้าเชื่อว่าแต่ละท่านจะมีคนที่ท่านรักและห่วงใยที่อธิษฐานเผื่อ
ด้วยความเชื่อเราเชื่อว่าสิ่งที่ทูลขอจะได้รับคำตอบ
ข้าพเจ้าขอยืนยันหนักแน่นว่าเป็นเช่นนั้น
ทว่าเวลาที่คำตอบจะมาถึงนั้นสำหรับการขอแต่ละครั้งก็แตกต่างกัน
ขอให้มีความเชื่อมั่นคงและพร่ำอธิษฐานวิงวอนต่อไป
คำตอบจะมาถึงอย่างแน่นอน
ขอให้ท่านหา
'เก้าอี้สีชมพู'
ของตัวเองให้พบ
และอย่าปล่อยให้เก้าอี้ของท่านรอเก้อ
ขอให้ใช้เป็นประจำ
ถ้าใครยังหาไม่พบก็พยายามต่อไปจนพบ
สิธยา
คูหาเสน่ห์
