อะไรที่เรียกว่า "ติดพันกับพระเจ้า" ข้าพเจ้าขอนำเสนอความคิดสัก 2-3 ข้อ เพื่อให้มองเห็นภาพว่าการติดพันกับพระเจ้าเป็นอย่างไร
1. ท่านจะติดพันกับพระเจ้าได้ก็ต่อเมื่อท่านอ้าแขนออก ถ้าท่านไม่ทำเช่นนั้นก็จะไม่สามารถติดพันกับพระเจ้าได้ พระองค์ประทับอยู่ที่นั่นเสมอเพื่อโอบอุ้มเรา แต่ท่านต้องเชื่อวางใจพระเจ้าและมีความอดทนและอดกลั้นและรอคอยการช่วยเหลือจากพระองค์
2. เมื่อท่านติดพันกับพระองค์ ท่านจะไปในที่ที่พระองค์เสด็จไปและเดินในเส้นทางของพระองค์
3. การติดพันกับพระเจ้าเป็นเรื่องของความมุ่งมั่นที่จะทำ พระองค์ทรงเชื้อเชิญให้เราทั้งหลายติดพันกับพระองค์อยู่แล้ว พระองค์ทรงเป็นผู้ที่มีกำลังและพลังอำนาจมากกว่า เราทั้งหลายเป็นผู้เลือกที่จะติดพันกับพระองค์หรือจะดำเนินชีวิตของเราเองโดยปราศจากพระองค์
ท่านล่ะ ติิดพันกับพระเจ้าหรือเปล่า หรือว่าท่านอยู่โดยปราศจากพระองค์ การดำเนินชีวิตตามลำพังนั้นโดดเดี่ยวและอ่อนล้ากำลัง พระองค์ทรงเป็นพลัง ทำไมไม่พึ่งพาพระองค์ล่ะ
“เราเป็นเถาองุ่น ท่านทั้งหลายเป็นแขนง … เพราะถ้าแยกจากเราแล้วท่านจะทำสิ่งใดไม่ได้เลย" ยอห์น 15:5
การดำเนินชีวิตของคริสเตียนเป็นวิถีที่ต้องพึี่งพาพระเจ้าอย่างแท้จริง พระองค์ทรงเป็นเถาองุ่น เหมือนต้นไม้ที่ผลิดอกออกผลอย่างอุดมสมบูรณ์เพราะมีแหล่งน้ำดีที่อุดมไปด้วยแร่ธาตุที่จำเป็นต่อการเจริญเติบโต คริสเตียนก็ต้องพึ่งพาแหล่งน้ำแห่งชีวิตที่ไม่มีวันเหือดแห้งเช่นกัน
เถาองุ่นก็ทำหน้าที่ของเถาองุ่น แขนงเพียงแค่พึ่งพาและรับสิ่งที่เถาองุ่นมอบให้ นั่นแหละ พระเยซูทรงต้องการให้ผู้เชื่อทั้งหลายเข้าใจเช่นนั้น พระคริสต์ทรงปรารถนาให้เราทั้งหลายยอมรับว่ารากฐานของการงานทั้งหมดของเรานั้นอยู่ที่พระองค์ พระองค์จะทรงดูแลกิจการงานทั้งหมดของเรา
เมื่อเราทั้งหลายพึ่งพาพระองค์ พระองค์ทรงสนองตอบความจำเป็นของเราโดยการส่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ลงมาช่วยเหลือเราทั้งหลาย พระเยซูทรงต้องการให้เราทั้งหลายพึ่งพาพระองค์ในขณะที่เราทำงานรับใช้พระองค์ ขอเพียงติดสนิทหรือติดพันกับพระองค์ทุกเวลา ดำเนินชีวิตโดยการพึ่งพาพระองค์และรู้ว่าเมื่อแยกจากพระองค์แล้ว เราจะทำอะไรไม่ได้เลย
การพึ่งพาพระเจ้าอย่างสิ้นเชิงเป็นเคล็ดลับในความสำเร็จของการงานทั้งหมด เราทั้งหลายไม่มีอำนาจหรือพลังอะไรที่จะทำให้เกิดความสำเร็จได้นอกจากได้รับจากพระองค์เท่านั้น
การพึ่งพาพระเจ้าต้องเป็นการพึ่งพาอย่างสิ้นเชิง ธรรมชาติบาปของมนุษย์ทำให้เกิดความโน้มเอียงที่จะพึ่งพาตนเอง ด้วยเหตุนี้เหตุผลหนึ่งที่พระเจ้าทรงอนุญาตให้เราทั้งหลายพ่ายแพ้ต่อการทดลองก็คือการสอนให้รู้ถึงการพึ่งพาพระองค์อย่างสิ้นเชิงเพื่อให้เราสามารถเติบโตขึ้นในความบริสุทธิ์
นอกจากนั้นการล้มลงในความบาปของเราต่อการทดลองยังเป็นการสอนให้เรียนรู้เกี่ยวกับการพัฒนาวินัยในการอธิษฐาน ยังเป็นการบังคับเราให้ยอมรับการพึ่งพาพระวิญญาณบริสุทธิ์ด้วยวิธีที่จับต้องได้ ซึ่งก็เป็นความจริงเพราะมันเป็นการยอมรับว่าถ้าปราศจากพระเจ้า เราจะทำอะไรไม่ได้ด้วยตัวเองและต้องพึ่งพาพระเจ้าอย่างสิ้นเชิง
แต่ทว่าการยอมรับเช่นนั้นเป็นการค้านธรรมชาติบาปของเราเป็นอย่างมาก ท่านเห็นด้วยหรือไม่
ข้าพเจ้าหวังว่าเราทั้งหลายจะเรียนรู้ที่จะพึ่งพาพระเจ้ามากขึ้นๆ
สิธยา คูหาเสน่ห์
