เก้าอี้สีชมพู

วันหนึ่งข้าพเจ้าอ่านพบเรื่องนี้ในการเฝ้าเดี่ยวและเห็นว่าน่าจะนำมาแบ่งปันกัน ชายคนหนึ่งเติบโตขึ้นจากการเลี้ยงดูของคุณยายเพราะคุณแม่ของเขาติดยาเสพติดตลอดชั่วชีวิตของเธอ คุณยายก็พาเขาไปโบสถ์ตั้งแต่เด็ก เขาได้เรียนรวีวารศึกษาและไปนมัสการพระเจ้าเป็นประจำเมื่อโตขึ้น คุณยายอธิษฐานมอบตัวเขาไว้กับพระเจ้าและมีความหวังว่าเขาจะรับใช้พระเจ้าโดยอยากให้เขาเป็นศิษยาภิบาล แต่เมื่อเขาเติบโตเป็นชายหนุ่มก็เดินทางผิดไปสู่การเสพยา เป็นนักเลงหัวไม้ และทำผิดกฏหมาย ทุกเช้าคุณยายจะนั่งบนเก้าอี้สีชมพูเก่าๆ อ่านพระคัมภีร์และเข้าเฝ้าพระเจ้าเป็นการส่วนตัว บางวันหลานชายเพิ่งกลับบ้านจากการท่องราตรีมาทั้งคืน ที่จริงคุณยายนั่งรอหลานชายบนเก้าอี้สีชมพูนั้นตั้งแต่เมื่อคืน คุณยายเฝ้ารอด้วยความกังวลใจและพร่ำอธิษฐานขอการคุ้มครองจากพระเจ้าให้หลานชายกลับมาอย่างปลอดภัย คุณยายไม่เคยสิ้นหวัง ในที่สุดด้วยความรักและการเป็นพยานของคุณยาย หลานชายก็ได้พบกับองค์พระผู้ช่วยให้รอดและถวายตัวรับใช้เป็นศิษยาภิบาล



แต่ชายคนนี้ก็หนีไม่พ้นสิ่งที่คุณยายของเขาเคยพบมาก่อน ลูกสาววัยรุ่นของเขาตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เขาพบว่าตัวเองไม่มีอำนาจที่จะห้ามปรามและกังวลใจเป็นที่สุด และเขาก็พบว่าเขาก็มี 'เก้าอี้สีชมพูเก่าๆ' ตัวหนึ่งเหมือนกัน เขานั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นอ่านพระคัมภีร์และเข้าเฝ้าพระเจ้าเป็นการส่วนตัวที่นั่น พร่ำอธิษฐานเผื่อลูกสาว และรอคอยการกลับมาอย่างปลอดภัยของลูกสาว และในที่สุดลูกสาวก็เห็นความเชื่ออันมั่นคงของพ่อที่เรียนรู้มาจากคุณยาย และได้พบทางรอดเช่นกัน ชายคนนี้กล่าวว่าเขาจะไม่มีวันลืมเก้าอี้สีชมพูตัวเก่าๆ ของคุณยายและความเชื่อที่ยิ่งใหญ่ของท่าน



เปาโลเขียนใน 2 ทิโมธี 1:5 ว่า "ข้าพเจ้าระลึกถึงความเชื่ออย่างจริงใจของท่านซึ่งเป็นความเชื่อที่โลอิสยายของท่านมีเป็นคนแรก แล้วมีในยูนีสมารดาของท่าน และบัดนี้ข้าพเจ้าก็เชื่อว่ามีอยู่ในตัวท่านด้วย"



ข้าพเจ้าแน่ใจว่าหลายคนมี 'เก้าอี้สีชมพู' ของตัวเอง จะเก่าหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ไม่ว่าจะเก่าหรือไม่ก็ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ และจะเป็นเก้าอี้สีชมพูจริงๆ หรือเป็นที่ใดก็ตามก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกเช่นกัน เพราะที่ที่เราจะนั่งอ่านพระคัมภีร์ มีสัมพันธภาพอย่างใกล้ชิดกับองค์พระผู้เป็นเจ้า และอธิษฐานสนทนากับพระองค์ จะเป็นที่ไหนๆ ก็ได้ที่สงบเงียบและทำให้เราพร้อมที่จะได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ที่ตรัสผ่านพระคำ ข้าพเจ้าเชื่อว่าแต่ละท่านจะมีคนที่ท่านรักและห่วงใยที่อธิษฐานเผื่อ ด้วยความเชื่อเราเชื่อว่าสิ่งที่ทูลขอจะได้รับคำตอบ ข้าพเจ้าขอยืนยันหนักแน่นว่าเป็นเช่นนั้น ทว่าเวลาที่คำตอบจะมาถึงนั้นสำหรับการขอแต่ละครั้งก็แตกต่างกัน ขอให้มีความเชื่อมั่นคงและพร่ำอธิษฐานวิงวอนต่อไป คำตอบจะมาถึงอย่างแน่นอน



ขอให้ท่านหา 'เก้าอี้สีชมพู' ของตัวเองให้พบ และอย่าปล่อยให้เก้าอี้ของท่านรอเก้อ ขอให้ใช้เป็นประจำ ถ้าใครยังหาไม่พบก็พยายามต่อไปจนพบ




สิธยา คูหาเสน่ห์