ปล่อยวางความแค้นเคืองใจ

ความแตกแยกที่เกิดขึ้นในหมู่พวกเราอาจเกิดจากเรื่องเล็กน้อย เช่น คำพูดที่พูดออกไปโดยไม่คิด คำวิพากษ์วิจารณ์ การกล่าวหา ความเคืองใจ เป็นต้น เมื่อสิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดความไม่พอใจที่นำไปสู่การแตกแยกแล้ว มันยากที่ประสานรอยร้าวให้กลับมาดีเหมือนเดิม

ทางแก้คือ การปล่อยวาง ไม่มีสิ่งใดดีไปกว่าการฝึกปล่อยวางความแค้นเคืองใจเล็กๆ น้อยๆ แต่หากต้องการรักษาความสัมพันธ์ให้ยืนยาวแล่วล่ะก็ การปล่อยวางเป็นสิ่งที่ต้องทำให้ได้ การไม่ยอมให้มีความขมขื่นเกิดขึ้นทำคุณให้อย่างมาก

แต่มันเป็นเรื่องที่ทำได้ไม่ง่าย ทว่าก็ไม่ยากเกินกว่าจะทำ ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ อธิษฐานขอกำลังจากพระเจ้าสิ แล้วท่านจะพบว่ามันเป็นไปได้ อย่าปล่อยให้ความแค้นเคืองใจเกาะกุมจิตใจของเราจนทำลายความสัมพันธ์ที่ดีไป แม้ว่าจะต้องใช้เวลานานสักหน่อยก็ยังดีกว่าที่จะไม่พยายามเสียเลย

เรื่องราวต่อไปนี้คงเป็นตัวอย่างหนึ่งที่ให้แง่คิดแก่ท่านได้ อ่านแล้วลองย่อย จากนั้นลองสำรวจดูว่า

ท่านมีความแค้นเคืองใจกับใครบ้างไหม ท่านปล่อยให้มันทำลายความสัมพันธ์มานานแค่ไหนแล้ว ถึงเวลาปล่อยวางหรือยัง

มีเรื่องเล่าว่าพ่อค้าคนหนึ่งมีลูกชายฝาแฝด ลูกทั้งสองคนช่วยธุรกิจในห้างสรรพสินค้าที่พ่อเป็นเจ้าของ เมื่อพ่อตาย ร้านนั้นก็ตกเป็นของลูกชายทั้งสอง

ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีตลอดมา จนกระทั่งวันหนึ่งธนบัตรใบหนึ่งหายไป เพราะหนึ่งในพี่น้องฝาแฝดคู่นี้วางเงินนั้นไว้ที่เครื่องคิดเงินและเดินออกไปนอกร้านกับลูกค้าคนหนึ่ง เมื่อเขากลับมา ธนบัตรใบนั้นก็หายไปเสียแล้ว

เขาจึงถามคู่แฝดของเขาว่าเห็นเงินที่วางไว้ตรงเครื่องคิดเงินหรือไม่ แต่คู่แฝดของเขาตอบว่าไม่เห็น

แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่หยุดซักถาม เขาไม่ยอมปล่อยให้เรื่องผ่านไปแบบนี้ เขาพูดว่าเงินจะหายไปเฉยๆ ได้อย่างไร และบอกว่าคู่แฝดของเขาต้องเห็นธนบัตรใบนั้นแน่นอน ในน้ำเสียงของเขาบอกเป็นนัยว่าคู่แฝดนั่นแหละเป็นคนเอาไป ตอนนี้ทั้งสองคนก็ตอบโต้กันด้วยอารมณ์ หลังจากนั้นก็เกิดความแค้นเคืองใจต่อกัน

ไม่นานนักความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ก็ร้าวฉานเกินเยียวยาและไม่พูดกัน ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าคงทำงานร่วมกันไม่ได้แล้ว ดังนั้นร้านค้าแห่งนั้นจึงถูกแบ่งเป็นสองร้าน ความไม่ลงรอยกันเกิดขึ้นนานถึงยี่สิบปี ความขมขื่นก็มีมากขึ้นในใจของคนทั้งสองและมีผลกระทบต่อครอบครัวและชุมชนในวงกว้าง

วันหนึ่งมีชายคนหนึ่งขับรถยนต์มาจากอีกรัฐหนึ่งมาแวะที่ร้าน เขาเดินเข้าไปในร้านและถามเสมียนประจำร้านว่าอยู่ร้านนี้มานานเท่าไรแล้ว และเมื่อได้รับคำตอบว่าเขาอยู่ที่ร้านนี้มาตลอดชีวิตของเขา เขาจึงเล่าว่ายี่สิบปีก่อนเขานั่งรถไฟบรรทุกสัมภาระมาที่เมืองนี้ เขาไม่ได้รับประทานอาหารมาสามวันแล้ว และเข้ามาที่ร้านนี้ทางประตูหลังและเห็นธนบัตรใบหนึ่งวางอยู่ที่เครื่องคิดเงิน เขาจึงหยิบมันไป เขาพยายามลืมเรื่องนี้มาโดยตลอด แต่ก็ทำไม่ได้ เขารู้ว่ามันเป็นเพียงเงินจำนวนเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตามเขาต้องกลับมาเพื่อขอการอภัยสำหรับความผิดของเขา

แขกแปลกหน้าประหลาดใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าชายวัยกลางคนที่เขาพูดด้วยมีน้ำตาเอ่อคลอตา และบอกว่าให้ไปเล่าเรื่องราวเดียวกันนี้กับชายในร้านที่อยู่ติดกัน เมื่อเขาทำตามคำขอ ความประหลาดใจของเขาก็เพิ่มทวีขึ้นเมื่อเห็นชายวัยกลางคนที่หน้าตาคล้ายกันมากสองคนกอดกันและร้องไห้

ความร้าวฉานระหว่างพี่น้องคู่นี้ได้รับการแก้ไขเมื่อเวลาผ่านไปยี่สิบปี กำแพงที่แยกทั้งคู่ออกจากกันด้วยความแค้นเคืองใจถูกทำลายลงแล้ว

น่าเสียดายที่ต้องใช้เวลานานถึงยี่สิบปีสำหรับการคืนดีกัน แต่ก็ยังดีกว่าที่จะแค้นเคืองกันจนตายจากกัน มิใช่หรือ

สิธยา คูหาเสน่ห์

รากเหง้าความขมขื่น

พระธรรมฮีบรูบอกให้ละทิ้งทุกอย่างที่ถ่วงอยู่ ท่านคงไม่คัดค้านถ้าข้าพเจ้าจะบอกว่าความขมขื่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ถ่วงชีวิตของเราอยู่ ท่านทั้งหลายก็คงจะเห็นหลายคนทนทุกข์ทรมานอยู่กับความขมขื่นในอดีต ไม่น้อยที่ปฏิเสธความบาป แต่ยอมพ่ายแพ้ต่อความขมขื่น อยากจะบอกว่าความขมขื่นก็ทำลายชีวิตได้ไม่แพ้ความบาปทีเดียว อย่าปล่อยให้รากเหง้าแห่งความขมขื่นทำลายชีวิตซึ่งอาจนำไปสู่การละทิ้งความเชื่อได้

ความขมขื่นเป็นเสมือนสถานีวิทยุกระจายเสียง มันจะส่งผลกระทบในวงกว้างถึงคนที่อยู่รอบข้าง อย่ายอมให้ตัวเองเป็นสื่อส่งต่อความขมขื่น อย่ายอมให้มันถ่วงชีวิตของเราให้ตกต่ำลง อย่าเปิดโอกาสให้มันย่องเข้ามาขโมยความชื่นชมยินดีไปจากชีวิตของเรา อย่าเปิดช่องให้มารเข้ามาควบคุมชีวิตของเรา

ความขมขื่นเป็นเหมือนพิษที่ทำร้ายจิตวิญญาณ ตัวทำลายความสมบูรณ์ของร่างกาย ตัวบีบคั้นจิตใจ ดังนั้น อย่าปล่อยให้มีรากขมขื่น เพราะเมื่อใดก็ตามที่ความขมขื่นหยั่งรากลงในใจแล้ว มันจะมีแรงถ่วงมหาศาล ความขมขื่นที่ถูกเพาะไว้จนเติบใหญ่และหยั่งรากลงแล้วก็เหมือนกับการพยายามว่ายน้ำโดยมีหินก้อนใหญ่หนักมหาศาลถ่วงตัวไว้ นอกจากจะว่ายไม่ได้แล้วยังอาจทำให้รู้สึกเจ็บด้วย เช่นเดียวกัน เมื่อมีความขมขื่นที่หยั่งรากลงลึกในใจแล้ว เราก็จะกลายเป็นนักโทษของมันทันที การดำเนินชีวิตต่อไปก็แทบจะเป็นไปไม่ได้และยังทำให้รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวใจอีกด้วย จากนั้นพระคุณของพระเจ้าก็จะไม่มีผลกับชีวิตของเราอีกต่อไปเพราะมองไม่เห็นพระคุณนั้น เราจะกลายเป็นคนที่ใช้การไม่ได้และตายฝ่ายวิญญาณ

ถ้าอยากจะรู้ว่าความขมขื่นที่หยั่งรากลงในใจแล้วมีอำนาจทำลายมากเพียงใดก็ให้ดูต้นไม้ใหญ่สักต้นที่แผ่กิ่งก้านสาขา ต้นไม้ใหญ่นั้นก็คือความขมขื่นที่หยั่งรากลงลึกแล้ว แทนที่เราจะมองดูที่พระเจ้า เรากลับสงสัยความประเสริฐของพระองค์ และปล่อยให้ขยะชีวิตค่อยๆ กลายเป็นความขมขื่นและทำให้ความเชื่อของเราแคะแกรนไม่เติบโต และนานวันเข้าความเชื่อของเราก็อาจหดหายตายจากไป เราสามารถเลือกวิธีที่จะตอบสนองสถานการณ์ที่เจ็บปวดได้ เราสามารถเลือกที่จะอยู่ภายใต้แรงถ่วงของความขมขื่น หรือเราจะกำจัดความขมขื่นให้หมดไปอย่างถอนรากถอนโคนด้วยความรักของพระเจ้า เมื่อความขมขื่นมีบทบาทอยู่ในชีวิตของเรานั้นเราก็จะไม่สามารถสัมผัสกับการทรงสถิตอยู่ของพระเจ้าได้

ความขมขื่นก็คือการไม่ยอมให้อภัยกัน และความขมขื่นที่เกิดขึ้นย่อมนำมาซึ่งความตายฝ่ายวิญญาณและความเจ็บปวดรวดร้าว พระเจ้าทรงมีฤทธิ์เดชที่จะปลดปล่อยทุกคนให้หลุดพ้นจากผลร้ายอันเกิดจากความขมขื่นได้ พระบิดาของเราในสวรรค์ทรงจัดเตรียมทางไว้ให้แก่เราแล้ว เพื่อให้เราทั้งหลายซึ่งเป็นบุตรของพระองค์ได้รับปลดปล่อยจากรากเหง้าแห่งความขมขื่น ให้เราเข้าอยู่ในร่มพระคุณของพระองค์ที่จะนำพาเราไปในทางที่พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้โดยอย่าเพาะความขมขื่นให้เติบโตและหยั่งรากลงลึกเป็นอันขาด

ท่านล่ะ ลองสำรวจดูสิว่ามีความขมขื่นอะไรบ้างไหม แล้วท่านจะจัดการอย่างไรกับสิ่งที่เกาะกินจิตใจของท่านอยู่

สิธยา คูหาเสน่ห์

ยานพาหนะแห่งความเชื่อ

ถ้าท่านกำลังสงสัยว่าความเชื่อคืออะไรอยู่ล่ะก็ ท่านสามารถหาคำตอบที่ชัดเจนได้จากพระธรรมฮีบรู 11:1 ที่เขียนไว้ว่า “ความเชื่อคือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้ เป็นความรู้สึกมั่นใจว่าสิ่งที่ยังไม่ได้เห็นนั้นมีจริง”

คำตอบดังกล่าวเป็นนามธรรม สำหรับบางคนต้องการข้อพิสูจน์ที่เป็นรูปธรรม ที่สามารถจับต้องได้ ที่อาจเห็นได้ด้วยตา แต่ในอีกด้านหนึ่งเราดำเนินโดยความเชื่อ มิใช่ตามที่ตามองเห็น (2 โครินธ์ 5:7) สำหรับคนที่ปล้ำสู้ที่จะเชื่อด้วยใจว่าสามารถได้สิ่งที่ตามองไม่เห็นนั้น ขอให้ตัดสินใจยุติการปล้ำสู้นั้นและก้าวออกมาจากความสงสัยและเชื่อเถิด เพราะพระเจ้าทรงเป็นผู้ประทานบำเหน็จให้แก่ทุกคนที่แสวงหาพระองค์ (ฮีบรู 11:6)

ไม่ว่าท่านมีความจำเป็นในด้านใดบ้าง ขอให้เชื่อว่าพระเจ้าทรงปรารถนาที่จะช่วยท่านในความจำเป็นด้านนั้นๆ ไม่ว่าจะเป็นด้านการเงิน สุขภาพ ครอบครัว หรือด้านอื่นๆ ขอให้วางใจพระเจ้าที่ทรงเป็นพระบิดาในสวรรค์ว่าจะนำสิ่งดียอดเยี่ยมมาให้แก่ท่าน

เมื่อท่านอธิษฐานทูลขอสิ่งต่างๆ ขอให้แน่ใจในสิ่งที่ท่านขอ และให้ขออย่างเจาะจง ยิ่งท่านขออย่างเจาะจงและด้วยใจกล้ามากเท่าใด ท่านก็จะอธิษฐานอย่างเกิดผลมากเท่านั้น ขอให้แน่ใจว่าท่านไม่ได้ขอสิ่งที่ไร้สาระหรือไม่เหมาะสม แต่เป็นสิ่งที่ไม่ขัดต่อน้ำพระทัยของพระเจ้าในชีวิตของท่าน

อย่าสงสัย แต่จงเชื่อ เมื่อท่านปักใจอธิษฐานขอความเชื่อมากขึ้นและเชื่อในสิ่งที่ตามองไม่เห็น พระเจ้าจะทรงทำการอัศจรรย์ในชีวิตของท่าน ผู้เชื่อทุกคนควรใช้ความเชื่อเพื่อเข้าถึงสิ่งที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้ให้สำหรับเขา ขอให้ขับยานพาหนะแห่งความเชื่อของท่านและยอมให้มันพาไปสู่พระสัญญาต่างๆ ของพระเจ้า

ยานพาหนะแห่งความเชื่อของท่านจะเป็นอย่างไร ก็ขึ้นอยู่กับความเชื่อของท่าน อย่าปล่อยให้ความสงสัยในพระสัญญาของพระเจ้ามาเป็นอุปสรรคในการสร้างยานพาหนะแห่งความเชื่อของท่าน และอย่าปล่อยให้ความกลัวหรือความไม่ความแน่ใจมาเป็นเครื่องกีดขวางบนเส้นทางแห่งความเชื่อที่ท่านดำเนินกับพระเจ้า พระเจ้าทรงสัจจะเสมอ ตามที่พระคัมภีร์เขียนไว่ว่า …พระองค์…ทรงเป็นผู้สัตย์ธรรมในพระดำรัสทั้งหลายของพระองค์…(โรม 3:4)

ขอให้จำไว้ว่า น้ำพระทัยของพระเจ้าไม่เคยนำท่านไปในที่ที่พระคุณของพระเจ้าจะไม่คุ้มครองท่านเป็นอันขาด ขอให้เชื่อมั่นเช่นนั้น

สิธยา คูหาเสน่ห์

ชายแก่ผมยุ่ง

เรื่องราวต่อไปนี้ผู้เขียนนิรนามคนหนึ่งได้ประพันธ์ไว้เพื่อเตือนให้เรารู้ว่าพระเจ้าอาจเรียกใช้เราได้ทุกเมื่อ

หญิงสาวคนหนึ่งนั่งรอขึ้นเครื่องบินอยู่ที่ทางออกในสนามบิน เธอนั่งรวมอยู่กับคนอื่นๆ ที่จะเดินทางไปในเที่ยวบินเดียวกัน เธอหยิบพระคัมภีร์ขึ้นมาและกำลังจะเปิดออกอ่าน ทันใดนั้นเองเธอก็รู้สึกราวกับว่าผู้คนที่นั่งอยู่รอบตัวเธอหันมามองเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองจึงรู้ว่าแท้จริงแล้วคนเหล่านั้นกำลังมองไปทางด้าน หลังของเธอ

เธอจึงเหลียวหลังไปดูว่าพวกเขากำลังมองดูอะไร แล้วเธอก็เห็นพนักงานหญิงต้อนรับบนเครื่องบินคนหนึ่งกำลังเข็นเก้าอี้รถเข็น ที่มีชายแก่ผมยุ่งหน้าตาหน้าเกลียดคนหนึ่งนั่งอยู่ เธอคิดว่าคุณลุงคนนี้เป็นคนที่น่าเกลียดที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ผมสีขาวบนหัวของชายแก่คนนี้พันกันยุ่ง ใบหน้าเหี่ยวย่น และดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงสนใจชายแก่คนนี้และคิดตั้งแต่แรกที่เห็นว่าพระเจ้าทรง ต้องการให้เธอเป็นพยานกับเขา แต่ในใจของเธอก็มีเสียงพูดว่า “โอ พระเจ้า ไม่ใช่เดี๋ยวนี้ ไม่ใช่ตรงนี้”

ต่อมาเธอไม่สามารถสลัดชายแก่คนนี้ออกไปจากความคิดของเธอ และทันใดนั้นเองเธอก็รู้ว่าพระเจ้าทรงต้องการให้ทำอะไรกับชายแก่คนนี้ เธอน่าจะช่วยหวีผมให้เขานั่นเอง เธอเดินเข้าไปหาชายแก่คนนั้นและคุกเข่าลงข้างหน้าเขาและพูดว่า “คุณลุงคะ ให้หนูได้รับเกียรติช่วยแปรงผมให้คุณลุงดีไหมคะ” ชายแก่ตอบว่า “หนูพูดว่าอะไรนะ” เธอคิดว่า “โอ หูตึงเสียด้วย” เธอจึงพูดดังขึ้นว่า “คุณลุงคะ ให้หนูได้รับเกียรติช่วยแปรงผมให้คุณลุงดีไหมคะ” ชายแก่คนนั้นตอบว่า “ถ้าจะพูดกับลุง หนูต้องพูดดังๆ หน่อย หูของลุงไม่ดี แทบไม่ยินแล้ว”

ดังนั้น การพูดครั้งที่สามจึงเกือบเป็นเสียงตะโกนด้วยประโยคเดิมว่า “คุณลุงคะ ให้หนูได้รับเกียรติช่วยแปรงผมให้คุณลุงดีไหมคะ” ทุกคนกำลังใจจดจ่อว่าชายแก่จะตอบว่าอะไร เขามองดูหญิงสาวอย่างงงๆ และพูดว่า “ก็ได้ ถ้าหนูอยากทำจริงๆ” หญิงสาวตอบว่า “แต่หนูไม่มีแปรงผมสักอันเลยค่ะ ถึงอย่างงั้นก็ยังอยากช่วยอยู่ดี” ชายแก่จึงบอกแก่หญิงสาวว่า “ดูในกระเป๋าที่แขวนอยู่สิ มีแปรงผมอยู่อันหนึ่งในนั้น”

เธอจึงหยิบแปรงผมออกจากกระเป๋าและเริ่มแปรงผมให้แก่เขา (เธอมีลูกสาวตัวน้อยไว้ผมยาวคนหนึ่ง เธอจึงมีประสบการณ์ในการแปรงผมที่พันกันยุ่งได้อย่างนุ่มนวล) เธอใช้เวลานานพอสมควรทีเดียวในการแปรงผมของชายแก่คนนี้ที่พันกันยุ่งจนเรียบ ร้อย

เมื่อเธอแปรงผมเสร็จก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของชายแก่คนนั้น เธอจึงวางมือไว้บนเข่าทั้งสองข้างของชายแก่คนนั้นและคุกเข่าลงต่อหน้า เธอมองตาของเขาและพูดขึ้นว่า “คุณลุงคะ คุณลุงรู้จักพระเยซูไหมคะ” ชายแก่คนนั้นตอบว่า “รู้จัก สิ เจ้าสาวของลุงบอกว่าถ้าลุงไม่รู้จักพระเยซูก็แต่งงานกับเธอไม่ได้ ลุงจึงเรียนรู้เรื่องราวของพระเยซูและต้อนรับพระองค์นานหลายปีก่อนจะแต่งงาน กับเธอเสียด้วยซ้ำไป”

เขาเล่าต่อว่า “หนูรู้มั้ย ลุงกำลังจะกลับบ้านไปหาภรรยาของลุง ลุงมารักษาตัวที่โรงพยาบาลเสียนาน ลุงต้องรับการผ่าตัดในเมืองนี้ซึ่งไกลจากบ้านของลุงมาก ภรรยาของลุงมากับลุงไม่ได้เพราะร่างกายของเธออ่อนแรงเต็มทีแล้ว ลุงกังวลมากว่าผมของลุงจะไม่เรียบร้อย ลุงไม่อยากให้ภรรยาของลุงเห็นว่าผมของลุงพันกันยุ่ง แต่ลุงจนปัญญาที่จะทำด้วยตัวเอง”

น้ำตาไหลอาบแก้มที่เหี่ยวย่นของชายแก่คนนั้นขณะที่กล่าวคำขอบคุณหญิงสาวที่ช่วย แปรงผมให้ เขาขอบคุณหลายต่อหลายครั้ง หญิงสาวคนนั้นร้องไห้ ผู้คนที่อยู่ตรงบริเวณนั้นก็ร้องไห้ด้วย เมื่อทุกคนกำลังเดินไปขึ้นเครื่องบิน พนักงานหญิงต้อนรับบนเครื่องบินที่เป็นคนเข็นชายแก่คนนั้นซึ่งก็ร้องไห้ด้วย ถามหญิงสาวว่า “ทำไมคุณทำอย่างนั้นคะ”

นั่นเองที่ประตูแห่งโอกาสสำหรับแบ่งปันความรักของพระเจ้าถูกเปิดออก

เราคงไม่เข้าใจทางของพระเจ้าทุกครั้งไปหรอก เป็นไปไม่ได้ด้วยสติปัญญามนุษย์ แต่ขอให้เตรียมพร้อม พระองค์อาจใช้เราเพื่อสนองตอบความจำเป็นของใครบางคนเมื่อใดก็ได้ ดังที่เห็นได้จากตัวอย่างนี้ พระองค์ทรงสนองตอบความจำเป็นของชายแก่คนหนึ่ง และในขณะเดียวกันก็สำแดงความรักของพระองค์ให้จิตวิญญาณดวงหนึ่งที่ยังหลง หายอยู่ได้ประจักษ์ผ่านหญิงสาวคนหนึ่งที่ไวต่อเสียงเรียกของพระเจ้าและยอม เป็นเครื่องมือที่สำแดงความรักอันยิ่งใหญ่ของพระองค์

ท่านล่ะ พร้อมไหม

สิธยา คูหาเสน่ห์

การเกิดผลฝ่ายวิญญาณ

ข้าพเจ้าปลูกต้นไม้ไว้หลากหลายพันธุ์ เช้าวันใหม่ของข้าพเจ้าจะเริ่มต้นด้วยการรดน้ำต้นไม้ที่ปลูกไว้ ข้าพเจ้าใช้ช่วงเวลานั้นเข้าเฝ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าพระผู้สร้างของข้าพเจ้า เวลาที่ใช้ในการรดน้ำต้นไม้แต่ละครั้งนานประมาณครึ่งชั่วโมง จึงเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข ความชื่นชมยินดี การขอบพระคุณ และการทูลขอ บางครั้งข้าพเจ้าก็ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าเท่าที่จำเนื้อเพลงได้ บางคราวก็อธิษฐานทูลขอสำหรับต้นไม้บางต้นที่ดูเหมือนจะมีปัญหาในการเจริญ เติบโต และหลายโอกาสก็พูดคุยกับต้นไม้ต่างๆ ที่ปลูกไว้ มันเป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่ให้ทั้งความอิ่มตาและความอิ่มใจ อิ่ม ตาที่ได้เห็นความงามในมวลดอกไม้ที่เป็นพระหัตถกิจชิ้นเอกของพระเจ้า อิ่มใจที่ได้ติดสนิทกับพระผู้สร้างและได้สัมผัสกับความรักที่ไร้ขีดจำกัดของพระองค์

ดังนั้น เมื่อมีความจำเป็นต้องจากบ้านจึงมีห่วงอยู่สองเรื่อง หนึ่ง ต้นไม้ สอง สุนัข แต่ตอนนี้หมดไปหนึ่งห่วงแล้วเพราะเจ้าสุนัขเพื่อนยากที่เป็นส่วนหนึ่งของ ครอบครัวมานานเกือบ 12 ปี ลาจากไปแล้วอย่างกระทันหัน มันป่วยและหัวใจวายไปเฉยๆ ต่อหน้าต่อตาในห้องไอซียูที่โรงพยาบาล ก็เหลืออยู่ห่วงเดียวคือเหล่าต้นหมากรากไม้นานาพันธุ์นี่แหละ

อย่างที่เกริ่นไว้แต่ต้นว่าขณะที่รดน้ำต้นไม้ก็จะอธิษฐานสนทนากับพระเจ้าไปด้วย เหมือนกำลังคุยกับพ่อ ข้าพเจ้าแยกประสาทออกเป็นหลายส่วน ทั้งพูดคุย ทั้งชื่นชมความงามที่พระเจ้าทรงสร้างที่มองเห็นได้จากหลากสีสันของมวลไม้ดอก บางครั้งก็มีผีเสื้อสีสวยเป็นตัวประกอบเพิ่มสีสันให้ด้วย ทั้งขอบพระคุณสำหรับสิ่งทรงสร้างที่งดงามเหล่านี้ วันหนึ่งความแตกต่างของการเจริญเติบโตของต้นไม้ที่ปลูกลงดินกับที่ปลูกใน กระถางก็กระทบใจของข้าพเจ้าเข้าอย่างจัง ซึ่งข้อเท็จจริงนี้เป็นที่รู้ๆ กันอยู่ ต้นไม้ลงดินซึ่งรากสามารถดูดธาตุอาหารในดินได้อย่างเต็มที่ย่อมเติบโตและผลิ ดอกออกผลมากกว่าต้นไม้ในกระถาง หรือต้นไม้ที่กินอาหารไม่อิ่มเพราะมีวัชพืชคอยแย่งอาหารของมัน นี่เองที่ทำให้เกิดมุมมองฝ่ายวิญญาณเรื่องการเติบโตฝ่ายวิญญาณและการเกิดผล ของพระวิญญาณ

การเจริญเติบโตฝ่ายวิญญาณคือขบวนการที่ทำให้เราเป็นเหมือนพระเยซูมากยิ่งขึ้น เมื่อเรามีความเชื่อในพระเยซูคริสต์ พระวิญญาณบริสุทธิ์จะทรงเริ่มขบวนการที่จะทำให้เราเป็นเหมือนพระเยซูมากยิ่ง ขึ้น โดยทรงเปลี่ยนแปลงเราให้เป็นเหมือนพระองค์ (2 เปโตร 1:3-8 อธิบายการเจริญเติบโตฝ่ายวิญญาณไว้เป็นอย่างดี ข้อพระคัมภีร์ตอนนี้บอกเราว่า ด้วย เห็นแล้วว่าฤทธิ์เดชของพระองค์ ได้ให้สิ่งสารพัดแก่เราที่จะให้มีชีวิตและมีธรรม โดยรู้จักพระองค์ผู้ได้ทรงเรียกเราด้วยพระสิริและความล้ำเลิศของพระองค์ พระองค์จึงได้ทรงประทานพระสัญญาอันประเสริฐและใหญ่ยิ่งแก่เรา เพื่อว่าด้วยเหตุเหล่านี้ ท่านทั้งหลายจะพ้นจากความเสื่อมโทรมที่มีอยู่ในโลกนี้เพราะตัณหา และจะได้รับส่วนในสภาพของพระองค์ เพราะเหตุนี้เองท่านจงอุตส่าห์จนสุดกำลังที่จะเอาคุณธรรมเพิ่มความเชื่อ เอาความรู้เพิ่มคุณธรรม เอาความเหนี่ยวรั้งตนเพิ่มความรู้ เอาขันตีพิ่มความเหนี่ยวรั้งตน และเอาธรรมเพิ่มขันตี เอาความรักฉันพี่น้องเพิ่มธรรม และเอาความรักคนทั่วไปเพิ่มความรักฉันพี่น้อง ถ้าท่านทั้งหลายเพียบพร้อมด้วยของประทานเหล่านี้แล้ว ก็จะกระทำให้ท่านเกิดประโยชน์ และเกิดผลที่ได้ซาบซึ้งในพระเยซูคริสต์ของเรา) พระเจ้าทรงต้องการให้เราเติบโตขึ้น ให้รู้ความจริงของพระองค์ทั้งหมด และเล่าความจริงนั้นด้วยใจรักในทุกเรื่อง พระบิดาในสวรรค์ทรงปรารถนาให้เราเป็นเหมือนพระคริสต์ ให้มีการแบ่งปันความรักและรับใช้อย่างถ่อมใจ การเติบโตฝ่ายวิญญาณมิได้เกิดขึ้นอย่างอัตโนมัติ การที่เราจะเติบโตฝ่ายวิญญาณได้นั้นต้องมีการให้คำมั่นสัญญาว่าต้องการที่จะเติบโต ตกลงใจที่จะโต และเพียรพยายามที่จะเจริญเติบโตขึ้น

ต้นไม้เติบโตและผลิดอกออกผลจากธาตุอาหารและน้ำในดินที่หล่อเลี้ยงชีวิต ชีวิตฝ่ายวิญญาณจะเติบโตได้ก็ต้องมีอาหารไปหล่อเลี้ยงเช่นกัน อาหารฝ่ายวิญญาณก็คือพระคำของพระเจ้า เราจะได้อาหารไปหล่อเลี้ยงก็ต้องอ่านพระคัมภีร์ซึ่งเป็นแหล่งอาหารฝ่าย วิญญาณของเรา อาหารเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตฝ่ายกายฉันใด พระคำของพระเจ้าก็เป็นสิ่งที่ขาดเสียไม่ได้สำหรับชีวิตฝ่ายวิญญาณฉันนั้น การศึกษาพระคำต้องทุ่มเทอย่างหนัก อย่ายอมให้มีสิ่งใดมาทำให้เราได้อาหารฝ่ายวิญญาณไม่เต็มที่ ขุดลึกเข้าไปให้ถึงแก่นแท้แห่งพระคำของพระเจ้าเหมือนดั่งต้นไม้ที่ใช้รากชอนไชหาน้ำและอาหารเพื่อการเจริญเติบโต เมื่อเรารู้พระคำอย่างแท้จริง เราก็จะได้ทั้งน้ำแห่งชีวิตและอาหารฝ่ายวิญญาณอย่างแน่นอนที่สุด หากเราให้อาหารแก่ชีวิตฝ่ายวิญญาณอย่างเต็มที่เต็มขนาด ชีวิตฝ่ายวิญญาณของเราย่อมเติบโตและเกิดผลอย่างแน่นอน

ฝ่ายผลของพระวิญญาณนั้น คือ ความรัก ความปลาบปลื้มใจ สันติสุข ความอดกลั้นใจ ความปรานี ความดี ความสัตย์ซื่อ ความสุภาพอ่อนน้อม การรู้จักบังคับตน (กาลาเทีย 5: 22-23)

สิธยา คูหาเสน่ห์

โกหกตัวเอง

ท่านเคยได้ยินมาบ้างหรือไม่ว่าอะไรๆ ที่คนหนึ่งบอกว่าดี จริงๆ แล้วไม่ได้ดีจริงอย่างที่พูด อย่างเช่น “ฉันจริงใจจริงๆ นะ” “ฉันเป็นคนใจถ่อม” “ฉันเป็นคนซื่อตรง” “ฉันมีความสุขมากๆ” และอีกสารพัดสิ่งดีๆ
แท้จริงคงรู้ตัวว่าไม่เป็นจริงดังที่พูดจึงพยายามย้ำกับตัวเองและคนอื่นๆ (จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเอง ให้คนต่างถิ่นสรรเสริญ ไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง…สุภาษิต 27:2)

มันน่าแปลกที่พบว่าการโกหกตัวเองและการไม่ยอมรับความจริงที่เรากำลังเผชิญอยู่เป็นเพียงการหลีกหนีความจริงที่เจ็บปวดเท่านั้นเอง

เราอาจโกหกตัวเองด้วยจิตใต้สำนึกของเรา เพราะสภาพความเป็นจริงนั้นทำให้เรากลัว วิตก กังวล เครียด เจ็บปวด เราโกหกเพราะเราอยากได้ยินสิ่งที่อยากได้ยิน เป็นการปฏิเสธความจริงที่น่าเจ็บปวด การล่อลวงใจให้โกหกมันน่าลิ้มลองจนยากต่อการปฏิเสธ จนในที่สุดเราก็ตกลงในหลุมพรางของมันและนับวันจะยิ่งถลำลึกลงๆ จนถอนตัวไม่ขึ้น เรากลัวที่จะเผชิญหน้ากับความเป็นจริง แต่การเลี่ยงการรับมือกับมันในภายหลังไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นหรือหมดปัญหาไปเลย แต่กลับทำให้เลวร้ายมากขึ้นต่างหาก

ทุกครั้งที่เราโกหกตัวเองเท่ากับเรายอมให้ความกลัวเข้าครอบงำ ถ้าเราทำเช่นนั้นต่อไปเรื่อยๆ การโกหกของเราก็จะกลายเป็นนิสัย และไม่ช้าไม่นานความซื่อสัตย์ของเราก็จะค่อยๆ ลดลงจนถึงกับหมดไปทั้งหมด นอกจากนั้นการไม่ยอมรับมือกับความเป็นจริงก็จะทำให้เราพลาดโอกาสที่จะแก้ไขสถานการณ์นั้นๆ อย่างที่เรารู้กันผลก็คือเหตุการณ์จะเลวร้ายเกินเยียวยา

ทำไมเราโกหกตัวเอง ทำไมเรายอมให้ตัวเองเป็นทั้งผู้หลอกลวงและเหยื่อของการหลอกลวง มันเป็นไปได้หรือที่เราจะหลอกแม้กระทั่งตัวเอง

เราอาจไม่รู้ว่าเราโกหกตัวเองไว้มากแค่ไหน การไม่ยอมรับความจริงนั้นทำได้ง่ายเพราะไม่มีหลักฐานบ่งชี้ว่าเราโกหก เวลาโกหกตัวเอง เราไม่ได้พูดออกมาดังๆ และเราก็ไม่ต้องรายงานตัวต่อใครทั้งนั้น ดังนั้นมันจึงทำได้ง่ายๆ (เราจึงโกหกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่อย่างนั้น)

เราโกหกตัวเองก็คือเพื่อไม่ให้ตัวเองเจ็บปวด โดยปกติเป็นการปกป้องการเคารพตนเอง มีความคิดบางอย่างที่ไม่เป็นที่ยอมรับของเรา ด้วยเหตุนั้นเราจึงไม่คิดมันให้รกสมอง เราก็ได้แต่หวังว่าไม่นานนักความเป็นจริงก็จะเปลี่ยนไปและคำโกหกก็จะหมดความหมายไปเอง ตัวอย่างเช่น เราอาจไม่ยอมรับว่าเราหดหู่ใจ ปลอบใจตัวเองว่าแล้วมันก็จะหายไปเองน่ะแหละ เราบอกตัวเองอย่างนั้น เราให้เหตุผลว่าถ้ามันหายไปจริงๆ คำโกหกของเราก็จะไม่สำคัญอะไรอีกต่อไป และเป็นการหลีกเลี่ยงที่จะรับมือกับความจริงที่เจ็บปวดได้ อย่างไรก็ดี มันไม่เคยเป็นความคิดที่ดีเลยสักนิดที่จะยอมทิ้งความซื่อสัตย์ และก็ไม่เคยเป็นมุมมองที่ถูกต้องเช่นกันที่จะปฏิเสธความจริง การโกหกผู้อื่นทำให้พวกเขาสูญเสียความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวเราอย่างไร การโกหกตัวเองก็ประนีประนอมความเชื่อถือของเราเองอย่างนั้น เราจะไม่สามารถเข้าใจตัวเองและไม่อาจแยกแยะว่าอะไรจริงอะไรไม่จริง

การโกหกตัวเองยังเกี่ยวโยงกับความรู้สึกผิดและการปกปิดความผิดอีกด้วย เหตุผลง่ายๆ คือเราไม่อยากยอมรับว่าเราเป็นคนผิด การโกหกทำให้เราหลุดพ้นจากการถูกมองแบบนั้น เรายังปลอบใจตัวเองอีกว่าเราไม่ได้โยนความผิดให้ใครนะ เราไม่ได้พูดว่าคนนี้คนโน้นผิด คนคิดกันไปเองต่างหาก ที่โกหกก็เพื่อปกป้องตัวเองจากความเป็นจริงที่เป็นอยู่โดยมีความหวังว่าสถานการณ์จะดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่จริง

เมื่อเรากล้าพอที่จะหยุดโกหกตัวเองและยอมรับความผิด ความบาป และปัญหาต่างๆ เราก็จะเป็นอิสระจากคำลวงที่พันธนาการเราอยู่ และมิใช่เพื่อทำให้ตัวเองตกต่ำลง แต่เป็นการช่วยตัวเองให้พ้นจากกับดักของการไม่ยอมรับความจริงที่ขุดหลุมพรางไว้ล่อให้ตกลงไปต่างหาก และเติบโตขึ้นเสียทีในความรักและพระคุณของพระเจ้า แล้วเราจะพบว่าความจริงใจและการยอมรับความจริงจะช่วยให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นอย่างประหลาดทั้งกับพระเจ้าและกับคนอื่นๆ เมื่อเราโกหก เราซ่อนตัวอยู่ภายใต้หน้ากาก (ตัวตนที่เราสร้างขึ้นใหม่) แต่หน้ากากสร้างความสัมพันธ์ไม่ได้ ตัวตนที่แท้จริงของเราเท่านั้นที่ทำได้ และพระเจ้าเท่านั้นที่จะช่วยให้เราซื่อสัตย์ทั้งกับตัวเองและกับพระองค์ มันเป็นทางเดียวที่จะมีชีวิตที่เต็มบริบูรณ์

ถึงเวลาที่เราจะถอดหน้ากากออกหรือยัง หยุดคิดสักนิดว่าอะไรคือสาเหตุของสถานการณ์เลวร้ายที่กำลังเผชิญอยู่ แล้วหาทางรับมือกับมันทันที และหลีกเลี่ยงที่จะยอมให้มีการคาดเดา การปฏิเสธความจริง การหลอกลวง หรือการข่มควมรู้สึก เราคงทำสิ่งนี้ไม่ได้ด้วยกำลังของตัวเราเอง อย่าทิ้งพระเจ้าไว้ที่ไหนสักแห่ง ร้องทูลต่อพระองค์สิ ร้องขอให้พระองค์ทรงช่วยกู้เราจากวังวนแห่งคำลวง ร้องทูลสิว่า “โอ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากริมฝีปากมุสา จากลิ้นที่หลอกลวง” (สดุดี 120:2) และระลึกถึงและเชื่อในสิทธิอำนาจของพระวจนะของพระองค์ในฟิลิปปี 4:13 ว่า ข้าพเจ้า (ฉัน) ผจญทุกสิ่งได้โดยพระองค์ผู้ทรงเสริมกำลังข้าพเจ้า

ข้าแต่พระเจ้า ขอพระองค์ทรงอยู่กับข้าพระองค์ในวันนี้ ขอทรงเสริมกำลังข้าพระองค์ให้ผจญทุกสิ่งได้ และขอทรงนำข้าพระองค์ให้เดินในทางที่ถูกและทำในสิ่งซึ่งเป็นที่พอพระทัยของพระองค์ เอเมน


สิธยา คูหาเสน่ห์

‘คนนั้น’

ปัจจุบันชนชั้นที่ทำงานรับจ้างไม่ว่าจะในระดับใดก็ตามเผชิญความท้าทายอย่างหนึ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ นั่นคือ การเป็น ‘คนนั้น’

เช้าวันหนึ่งเมื่อไปถึงที่ทำงาน ชายคนหนึ่งก็ได้เป็น ‘คนนั้น’ เจ้าของกิจการบอกกับพนักงานทั้งหมดว่าเขาจำเป็นต้องปลดคนงานออกห้าคนเนื่องจากธุรกิจถดถอยซบเซาลงมาก ข่าวนี้ทำให้ชายคนนี้ (ข้าพเจ้าคิดว่าทุกคนที่ต้องถูกปลดจากงานนั่นแหละ) ถึงกับช๊อกทีเดียว เพราะเขากลายเป็นคนว่างงานไปอย่างกระทันหัน เขาคิดทันทีว่าต้องหางานใหม่ให้เร็วที่สุดเพื่อความอยู่รอด แต่ในภาวะเศรษฐกิจย่ำแย่อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ สิ่งที่เขาหวังไว้แทบจะเป็นไปไม่ได้

ข้าพเจ้าคิดว่าอาการผวาที่จะเป็น ‘คนนั้น’ คงจะหลอกหลอนความรู้สึกของคนทำงานไม่น้อย แต่สำหรับผู้เชื่อแล้ว เราต้องวางใจพระเจ้า พระองค์ทรงจัดเตรียมสิ่งต่างๆ ที่จะตอบสนองความจำเป็นของเราซึ่งเป็นลูกของพระองค์ แต่ถ้าใครจะบอกว่าไม่มีความกังวลเลยก็คงจะไม่ได้พูดความจริง เราต้องเชื่อวางใจพระเจ้า แต่ในยามอับจนหนทางก็อาจจะมองไม่เห็นพระหัตถ์ของพระองค์ วิธีเพิ่มความเชื่อทางเดียวที่แน่ๆ คือการถวายคำสรรเสริญแด่พระเจ้าสำหรับความจริงที่ว่า “เรารู้ว่า พระเจ้าทรงช่วยคนที่รักพระองค์ให้เกิดผลอันดีในทุกสิ่ง คือคนทั้งปวงที่พระองค์ได้ทรงเรียกตามพระประสงค์ของพระองค์…โรม 8:28” เราต้องไม่ลืมว่าพระเจ้าทรงห่วงใยเรา และละความกระวนกระวายไว้กับพระองค์ (1 เปโตร 5:7)
นอกจากนั้นข้อพระวจนะในมัทธิว 6:33-34 ที่กล่าวว่า “แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาอาณาจักรของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้แก่ท่าน เหตุฉะนั้น อย่ากระวนกระวายถึงพรุ่งนี้ เพราะว่าพรุ่งนี้ก็จะมีการกระวนกระวายสำหรับพรุ่งนี้เอง แต่ละวันก็มีทุกข์พออยู่แล้ว” ยังพอเป็นแสงที่ส่องสว่างให้แก่เราได้ในวันที่ดูเหมือนมืดมิดและมีการปล้ำสู้เกิดขึ้น ขอให้มั่นใจว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ควบคุมสถานการณ์แล้วความกระวนกระวายใจก็จะหมดไป พระองค์ทรงรู้ความจำเป็นของเราทั้งหลายก่อนที่เราจะทูลขอจากพระองค์เสียอีก เมื่อเราวางใจพระเจ้า ความกังวลหรือความกระวนกระวายใจของเราก็จะน้อยลง

แม้ว่าข้าพเจ้าจะไม่ได้ทำงานประจำ แต่ก็มีโอกาสรับรู้บรรยากาศที่ตึงเครียดดังกล่าวจากลูกทั้งสามคน ทุกครั้งที่ได้ยินว่ามีคนจากที่ทำงานของลูกต้องกลายเป็นคน ‘คนนั้น’ มันมีความรู้สึกหลายอย่างประดังเข้ามาในหัวของข้าพเจ้า สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คืออธิษฐานเผื่อคนเหล่านั้น ข้าพเจ้าจะบอกลูกๆ ให้อธิษฐานเผื่อเพื่อนร่วมงานที่ตอนนี้กลายเป็นอดีตเพื่อนร่วมงานไปแล้วนั้นด้วย

สำหรับคนหนุ่มสาวที่จะต้องหางานทำใหม่ยังพอมีแสงเรืองรองอยู่บ้าง แต่สำหรับชายคนนั้นที่ต้องเล่นบทบาท ‘คนนั้น’ อย่างไม่เต็มใจดูเหมือนจะริบหรี่เต็มทน เขาอายุ 62 ปีแล้ว แต่เขาเป็นผู้เชื่อที่วางใจพระเจ้า ดังนั้น เขาจะไม่สิ้นหวังเพราะรู้ว่าพระเจ้าทรงห่วงใยเขา และรู้ว่าพระเจ้าทรงช่วยคนที่รักพระองค์ให้เกิดผลอันดีในทุกสิ่ง คือคนทั้งปวงที่พระองค์ได้ทรงเรียกตามพระประสงค์ของพระองค์

เพื่อนร่วมงานหลายคนของลูกสาวคนเล็กที่ทำงานอยู่ในองค์กรหนึ่งในสหรัฐอเมริกาถูกยัดเยียดบทบาท ‘คนนั้น’ ให้อย่างตั้งตัวไม่ติด ระลอกแรกลูกสาวบอกข้าพเจ้าว่าอึ้งพูดอะไรไม่ออก ได้แต่สัมผัสมือกับคนที่ต้องเดินจากไปแบบงงๆ เศร้าลึกๆ แต่ไม่กลัว หลังจากนั้นก็ยังมีอีกหลายระลอกตามมา การถูกปลดจากงานในประเทศนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่อาจเจอะเจอได้เป็นเรื่องธรรมดา วันหนึ่งมีคนถามลูกสาวและเพื่อนอีกสองคนว่า “ทำงานแถวดาวน์ทาวน์กันเหรอ เอ๊ะ ยังมีงานทำกันอยู่เหรอนี่” มันไม่ใช่การแดกดัน แต่เป็นความประหลาดใจมากกว่า เพราะย่านนั้นมีการปลดคนงานออกจำนวนมาก

ข้าพเจ้าเชื่อแน่ว่าทุกวันนี้หลายคนคงใช้เวลามากขึ้นในการคุกเข่าอธิษฐาน คำอธิษฐานที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดเห็นจะเป็นการทูลขอพระเจ้าว่าอย่าให้ต้องตกงานเลย นั่นเป็นการทูลของมนุษย์ (แผนงานของดวงความคิดเป็นของมนุษย์ …สุภาษิต 16:1ก) แต่พระเจ้าทรงมีคำตอบของพระองค์ (แต่คำตอบของลิ้นมาจากพระเจ้า … สุภาษิต 16:1ข) พระเจ้าตรัสว่า เพราะเรารู้แผนงานที่เรามีไว้สำหรับเจ้า เป็นแผนงานเพื่อสวัสดิภาพ ไม่ใช่เพื่อทุกขภาพ เพื่อจะให้อนาคตและความหวังแก่เจ้า … เจ้าจะแสวงหาเราและพบเราเมื่อเจ้าแสวงหาเราด้วยสิ้นสุดใจของเจ้า (เยเรมีย์ 29:11, 13)

เราต้องกลับมาถามตัวเองว่า “ฉันแสวงหาพระเจ้าด้วยสิ้นสุดใจของฉันหรือยัง” ฉันเชื่ออย่างนี้หรือไม่ว่า “สิ่งสารพัดซึ่งฉันอธิษฐานขอด้วยความเชื่อ ฉันจะได้” (มัทธิว 21:22) “ฉันวางใจพระเจ้าแค่ไหน”
ให้เราอธิษฐานให้ทุกอย่างเป็นไปตามพระทัยของพระองค์มิใช่ตามความปรารถนาของเรากันเถอะ
ข้าพเจ้าอธิษฐานเผื่อ ‘คนนั้น’ ทุกคน นั่นเป็นสิ่งเดียวที่สามารถทำได้

สิธยา คูหาเสน่ห์

เสียงหนึ่งที่ได้ยิน

ฉันได้ยินเสียงหนึ่งที่บอกว่าฉันเป็นคนที่ใช้การไม่ได้ ร้องเพลงก็ไม่เป็น ประกาศพระคำก็ไม่ได้ เมื่อมองดูพี่น้องคริสเตียนคนอื่นๆ ที่มีของประทานแล้ว ยิ่งเห็นว่าตัวเองใช้การไม่ได้จริงๆ

ฉันได้ยินเสียงหนึ่งที่ตอกย้ำว่าฉันไม่ดีพอสำหรับพระเจ้าหรอก เสียงนั้นพูดซ้ำๆ ถึงความผิดต่างๆ ที่ฉันได้ทำ ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่ามันไม่จริง ความรู้สึกไร้ค่าติดตามฉันไปเมื่อฉันอธิษฐาน และทำให้ฉันแสงหาพระพักตร์ของพระเจ้ายากจริงๆ มันทำให้ฉันไม่สามารถสนทนากับองค์พระผู้เป็นเจ้าของฉัน

ฉันได้ยินเสียงหนึ่งที่ตัดสินว่าฉันถูกลงโทษสำหรับทุกสิ่งที่ฉันทำลงไป ฉันไม่ได้เป็นคริสเตียนที่สมควรกับพระบุตรของพระเจ้า ฉันถูกกัดกร่อนไปเรื่อยๆ ด้วยความรู้สึกสลดหดหู่ ฉันมองไม่เห็นแสงสว่างของพระเจ้าเพราะความรู้สึกที่ท่วมท้นเป็นเหมือนเมฆดำที่บดบังแสงนั้นจนมิด

ฉันได้ยินเสียงหนึ่งที่เย้ยหยันว่าฉันจะพยายามต่อไปทำไมกันเล่า ก็พยายามมาอย่างหนักแล้วนี่นา มันก็ยังผิดอยู่ดี ไม่มีใครเข้าใจหรือซาบซึ้งกับสิ่งที่ฉันทำสักนิด แม้แต่คนที่เรียกกันว่า ‘คริสเตียน’ ยังไม่ยอมรับเลย

ฉันได้ยินเสียงหนึ่งที่พูดกับฉันชัดๆ ว่า ‘ลูกเอ๋ย จงฟังเรา พระบุตรของเราได้แบกรับบาปทั้งหมดของเจ้าไปแล้ว ยิ่งกว่านั้นยังยอมตายบนกางเขนเพื่อไถ่บาปของเจ้า บัดนี้ไม่มีการลงโทษใดๆ ทั้งสิ้นเพราะเจ้าเป็นลูกของเราแล้ว เจ้าสวมความชอบธรรมซึ่งมาจากพระเจ้า’

‘เสียงกระซิบที่ตอกย้ำความผิดนั้นมาจากซาตานซึ่งจะคอยช่วงชิงสันติสุขไปจากเจ้า แต่เจ้าอย่าฟัง เพราะโดยพระคุณของเรา เจ้าจะถูกปลดปล่อย คำโกหก คำลวง คำเย้ยหยันของซาตานเป็นลูกดอกเพลิงที่มันยิงออกมา’

‘แต่เมื่อเจ้าใช้ความเชื่อเป็นโล่ เปลวเพลิงก็จะมอดดับลง พระบุตรของเรามีชัยชนะเหนือซาตาน มันหมดสิทธิอำนาจแล้ว เพราะพระเยซูทรงบดขยี้หัวของมันจนแหลกเมื่อชีวิตของเจ้าถูกซื้อไว้แล้วสำหรับเรา’

‘ซาตานอาจกล่าวโทษเจ้า แต่เราจะไม่มีวันทำเช่นนั้นเป็นอันขาด เพราะแม้ขณะที่เราทำให้เจ้ารู้สำนึกความผิดบาป เราก็ยังรักเจ้าเช่นเดิม ซาตานจะทำให้เจ้าขาดความมั่นใจ หมดความชื่นบาน และไม่มีสันติสุขในเรา แต่มันเป็นเช่นนั้นก็เพราะเจ้ายอมให้มันมีอำนาจเหนือเจ้าเท่านั้น เจ้าเข้าใจหรือยังล่ะ ลูกเอ๋ย ฤทธิ์อำนาจและสิทธิอำนาจของพระบุตรอยู่ในมือของเจ้าแล้ว ขอให้จดจำคำสัญญาต่างๆ ของเราให้ดี และยืนหยัดมั่นคงเพื่อเรา และโดยฤทธิ์เดชแห่งพระโลหิตที่หลั่งบนกางเขน เราสัญญาว่าเจ้าจะเป็นผู้ชนะ แต่เจ้าต้องปิดหูไม่ฟังเสียงของซาตาน แต่ฟังเสียงของเรา’


ท่านล่ะ …

ท่านเป็นคนหนึ่งที่เปิดหูได้ยินเสียงที่ตอกย้ำนั่นหรือเปล่า ข้าพเจ้าเชื่อแน่ว่าตลอดชีวิตการเป็นคริสเตียนที่ดำเนินกับองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราคงเคยได้ยินเสียงกระซิบนั่นเป็นบางครั้งบางคราว ปัญหาอยู่ที่ว่าเมื่อเสียงนั้นแว่วเข้าหูและดังก้องในใจ เราเชื่อตามนั้นหรือเปล่า

ท่านได้ยินเสียงกระซิบที่ตอกย้ำ กล่าวโทษ เย้ยหยันเสียงเดียวเท่านั้นหรือ แล้วอีกเสียงที่พูดชัดๆ ล่ะ เคยได้ยินบ้างไหม

สิธยา คูหาเสน่ห์

ความงามที่สัมผัสได้

มีคำกล่าวว่าความงามขึ้นอยู่กับผู้มอง แต่ละคนย่อมเห็นแตกต่างกันไป สิ่งที่คนหนึ่งเห็นว่างาม อีกคนหนึ่งอาจเห็นว่าไม่ใช่ ที่พูดถึงนี้คือความงามที่มองเห็นเป็นรูปธรรมด้วยตา แต่ความงามมิได้เห็นได้ด้วยตาอย่างเดียว ความงามยังมีอีกมิติหนึ่งที่สัมผัสได้ด้วย

หญิงสาวผู้หนึ่งซึ่งผิดหวังกับชีวิตที่ไม่ได้ดำเนินไปตามที่คาดหวังไว้นั่งอ่านหนังสืออยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เธออยากอยู่ตามลำพังเพราะไม่พร้อมที่จะพบปะผู้คน แต่ก็มีเด็กชายคนหนึ่งเดินตรงมาที่เธอด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อยจากการเล่นสนุกสนานกับเพื่อน เด็กคนนั้นยืนอยู่ต่อหน้าหญิงสาวคนนั้นและพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “ดูสิครับว่าผมพบอะไร”

ในมือของเด็กน้อยมีดอกไม้เหี่ยวดอกหนึ่ง หญิงสาวอยากให้เด็กชายคนั้นไปเสีย แต่ก็ฝืนยิ้มแล้วก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป แทนที่เด็กชายคนนั้นจะเดินจากไปกลับนั่งลงข้างๆ เธอและยกดอกไม้ขึ้นดมและพูดว่า “หอมจังครับ และสวยด้วย ผมจึงเก็บมันมาไงครับ และผมขอมอบให้คุณครับ”

แต่ดอกไม้ที่เห็นตรงหน้าไม่สวยงามอย่างที่ว่า มันเหี่ยวเฉาไร้ชีวิตชีวา ไร้สีสรร แต่เธอรู้ว่าต้องรับมันไว้ หาไม่แล้วเด็กชายคนนั้นจะไม่ยอมจากไปแน่ๆ ดังนั้นเธอจึงยื่นมือเพื่อรับดอกไม้และพูดว่า “ฉันกำลังอยากได้อยู่พอดี” แต่แทนที่เด็กชายจะวางดอกไม้ไว้บนมือของเธอ เขากลับชูมันขึ้นกลางอากาศ นั่นเองที่ทำให้เธอรู้ว่าเด็กชายคนนั้นตาบอด เธอได้ยินเสียงตัวเองพูดกับเด็กน้อยอย่างสั่นเครือและน้ำตาไหลอาบแก้มว่า “ขอบใจมากจ้ะสำหรับดอกไม้ที่สวยที่สุดดอกนี้” เด็กชายยิ้มและพูดว่า “ยินดีครับ” แล้วก็วิ่งกลับไปเล่นกับเพื่อนๆ โดยหารู้ไม่ว่าการกระทำนี้ได้สร้างผลกระทบค่อนข้างมากไว้กับหญิงสาวคนนั้น

หญิงสาวคนนั้นนั่งอยู่ที่นั่นต่อและสงสัยว่าเด็กชายตาบอดคนนั้นเห็นได้อย่างไรว่ามีหญิงสาวใจห่อเหี่ยวนั่งอยู่ตรงนั้นและต้องการให้ใครสักคนมาปลอบใจ บางทีเขาอาจมองเห็นด้วยใจ ในที่สุดเธอก็มองเห็นปัญหาของเธอผ่านเด็กชายตาบอดคนหนึ่งว่าเธอเองนั่นเองที่เป็นตัวปัญหา และตลอดเวลาที่ผ่านมาตาของเธอก็มืดบอดสนิท จนกระทั่งเวลานี้ที่เธอได้สติและตั้งใจว่าต่อไปจะมองความงามที่อยู่รอบตัวและเห็นคุณค่าของทุกวินาทีที่ผ่านไป เธอยกดอกไม้ที่เหี่ยวเฉานั้นขึ้นดมและสูดกลิ่นหอมของมัน ในความนึกคิดของเธอได้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบงาม และยิ้มเมื่อเห็นเด็กชายคนนั้นกำลังจะทำให้ชีวิตของชายแก่คนหนึ่งเปลี่ยนไปเหมือนอย่างที่เธอได้รับ

ความงามขึ้นอยู่กับผู้มอง ท่านคงเห็นด้วยและเข้าใจว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ กี่ครั้งที่เรามองไม่เห็นความงามของสิ่งทรงสร้างที่อยู่รอบตัวเราทั้งๆ ที่ตามองเห็น กี่หนที่เราปล่อยให้ความทุกข์ขโมยความชื่นชมยินดีของเราไป

ข้าพเจ้าอยากให้ท่านทั้งหลายมองให้เห็นพระพรในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวท่าน อยากให้ท่านเห็นความงามของสิ่งทรงสร้างด้วยประสาทสัมผัสเหมือนอย่างที่เด็กชายตาบอดตัวน้อยนั้น แม้ว่าตาของเขาจะบอดมองไม่เห็น แต่เขาสามารถเห็นความงามด้วยมิติที่ลึกเกินว่าที่คนตาดีจะเข้าใจได้ เมื่อมีปัญหารุมเร้า อย่ามัวไปครุ่นคิดถึงแต่ตัวปัญหา แต่ให้หันมามองตัวเอง เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นแล้วคงจะย้อนเวลากลับไปแก้มันไม่ได้ แต่ที่อาจทำได้คือแก้ไขตัวเอง เชื่อพึ่งพระเจ้า ทูลขอการทรงนำ แล้วท่านจะเห็นทางออก

สิธยา คูหาเสน่ห์

คำสัญญาของพ่อ

แผ่นดินไหว 8.2 ริคเตอร์ในปี 1989 แทบจะถล่มอาร์เมเนียจนราบและยังได้คร่าชีวิตคนไปกว่าสามหมื่นในชั่วระยะเวลาเพียง 4 นาที มันคงเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการถึงความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวดรวดร้าว และความทุกข์แสนสาหัสที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตานั้นได้ โลกของคนมากมายถูกสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและชีวิตมากหลายถูกทำลาย แต่หายนะเช่นนี้เองที่ทำให้เห็นส่วนดีๆ ในผู้คน อย่างน้อยก็มีหลืบให้มองเห็นสิ่งที่อยู่ในใจของแต่ละคน เรื่องที่จะแบ่งปันต่อไปนี้เป็นตัวอย่างของพ่อคนหนึ่งที่มีหัวใจเปี่ยมล้นด้วยความรักที่มีต่อลูกชายของเขา

เขาวิ่งตรงไปที่โรงเรียนของลูกชายท่ามกลางความโกลาหลด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง แต่เมื่อไปถึงที่หมายแทนที่จะเห็นโรงเรียนกลับเห็นเศษหินเศษปูนกองโตอยู่ตรงหน้า ลองจินตนาการดูสิว่าอะไรที่โลดแล่นอยู่ในความคิดของเขาในขณะนั้น อะไรที่ผุดขึ้นในความคิดของท่านในขณะนี้ บางทีท่านอาจจะตกอยู่ในสภาวะช็อกเหมือนกับพ่อแม่อีกหลายๆ คนที่กำลังเดินหาลูกของตนพร้อมร้องเรียกชื่อของพวกเขา แต่สำหรับพ่อคนนี้ ภาพที่ปรากฏต่อหน้าไม่อาจทำลายความหวังของเขาลงแม้แต่น้อย เขาวิ่งตรงไปยังบริเวณที่เป็นห้องเรียนของลูกชายและมองหาตรงที่เป็นที่นั่งของลูกชาย เขาเริ่มลงมือขุดเศษหินเศษปูนที่กองอยู่ตรงหน้า ทำไมเขาจึงทำเช่นนั้น เขายังมีความหวังอะไรหลงเหลืออยู่อีกหรือ โอกาสที่ลูกชายของเขายังมีชีวิตอยู่ในสภาพการณ์เช่นนี้ยังมีอีกหรือ เขารู้แต่ว่าเขาได้สัญญากับลูกชายไว้ว่าจะอยู่เคียงข้างเขาเสมอเมื่อลูกต้องการความช่วยเหลือ คำสัญญานี้เองที่ทำให้เขาขุดต่อไปเรื่อยๆ และยังมีความหวังว่าจะเห็นลูกชายของเขาที่ยังมีชีวิตอยู่

ผู้หวังดีพยายามดึงเขาออกไปในขณะที่เขาพยายามใช้มือขุดหาลูกชายและพูดกับเขาว่า “มันสายไปแล้วล่ะ ไม่มีใครรอดชีวิตอยู่ได้หรอกในสภาพการณ์แบบนี้ คุณช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ กลับบ้านเถอะ คุณทำอะไรไม่ได้หรอก” หัวหน้าพนักงานดับเพลิงพยายามฉุดเขาออกไปและพูดว่า “มีไฟลุกและการระเบิดทั่วบริเวณนี้ คุณจะได้รับอันตราย กลับบ้านเถอะครับ” สุดท้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เข้ามาพูดกับเขาว่า “คุณกำลังโกรธ ว้าวุ่นใจ แต่มันจบลงแล้ว กลับบ้านเสีย” แต่พ่อคนนี้ให้คำมั่นสัญญาไว้กับลูกชายและเขาจะต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้

ความรักที่มีต่อลูกชายของพ่อคนนี้ทำให้เขาสามารถขุดหาลูกชายนานถึงสามวัน…36 ชั่วโมง และในชั่วโมงที่ 38 เขาก็ยกหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งขึ้นและได้ยินเสียงลูกชายร้องขอความช่วยเหลือ เขาตะโกนเรียกชื่อของลูกชายทันที และเขาก็ได้ยินลูกชายเรียกเขา “คุณพ่อ! ผมบอกเพื่อนๆ และคนอื่นๆ ว่าถ้าพ่อยังไม่ตาย พ่อจะมาช่วยผม พ่อสัญญากับผมไว้ พ่อบอกว่าพ่อจะอยู่เคียงข้างผมเสมอ แล้วพ่อก็ทำตามสัญญาจริงๆ”
พ่อที่ไม่ยอมแพ้ คำสัญญาที่รักษาไว้ และหินที่ถูกกลิ้งออกไปช่วยกู้ชีวิตไว้ได้

เรื่องนี้นำเราย้อนกลับไปที่อีสเตอร์แรกเมื่อพระบิดาในสวรรค์ทรงรักษาพระสัญญาของพระองค์ด้วยการกลิ้งหินที่มีนัยสำคัญยิ่งกว่าออกไป จากการที่หินก้อนนั้นถูกกลิ้งออกไปจึงทำให้เราทั้งหลายได้ชีวิตนิรันดร์และเสรีภาพในพระคริสต์ และพระบิดาของเรายังทรงกลิ้งหินอยู่แม้ในขณะนี้

อะไรบ้างที่เป็นหินในชีวิตของท่าน ไม่ว่าหินของท่านจะก้อนใหญ่หรือเล็กก็ตาม พระบิดาทรงกำลังมองหาท่านอยู่ พระองค์ทรงกำลังหาตัวท่านจากเศษหินเศษปูนกองโตและซากปรักหักพังในชีวิตของคนที่ไม่ได้อยู่เพื่อพระองค์ และพระองค์ทรงต้องการที่จะกลิ้งหินแห่งความสิ้นหวัง โขดหินแห่งการสำนึกผิด พันธนาการแห่งการผูกมัดออกไปจากชีวิตของท่าน ขอให้ท่านระลึกถึงหรือสำหรับบางคนค้นพบเป็นครั้งแรกว่าพระเจ้าจะทรงรักษาพระสัญญาทั้งหมดของพระองค์อย่างสัตย์ซื่อเหมือนอย่างที่พระองค์ทรงรักษาพระสัญญานั้นที่ทรงให้ไว้กับพระบุตรองค์เดียวของพระองค์เมื่อสองพันปีมาแล้ว

กิจการ 13:37-38 “แต่พระองค์ซึ่งพระเจ้าได้ทรงให้เป็นขึ้นมานั้น มิได้ประสบความเน่าเปื่อยเลย เหตุฉะนั้นพี่น้องทั้งหลาย จงเข้าใจเถิดว่า โดยพระองค์นั้นแหละจึงได้ประกาศการยกความผิดแก่ท่านทั้งหลาย และโดยพระองค์นั้นทุกคนที่เชื่อจะพ้นโทษได้ทุกอย่าง..”

เรียบเรียงจากบทความที่เขียนโดยมาร์ก แฮนเซน

สิธยา คูหาเสน่ห์

ทำไมต้องฉลองวันคริสตมาส

ท่านเคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมพร้ะเยซูต้องมาบังเกิดในโลกนี้ ข้าพเจ้าคิดว่าหลายคนอาจยังมีคำตอบที่ไม่ชัดเจน และหลายคนอยากย้ำเตือนคำตอบที่มีอยู่แล้ว

พระองค์ทรงให้คำตอบไว้แล้วว่า “…เราจึงเกิดมาและเข้ามาในโลกเพื่อเป็นพยานให้แก่สัจจะ...” (ยอห์น 18:37ข)

พระเยซูมิได้ตรัสว่าพระองค์ทรงบังเกิดมาเพื่อเทศนาหรือรักษาโรค แต่พระองค์เสด็จมาในโลกนี้เพื่อเป็นพยานให้แก่สัจจะ

พระเยซูยังทรงประกาศว่า “เราเป็นทางนั้น เป็นความจริงและเป็นชีวิต…และท่านทั้งหลายจะรู้จักสัจจะ และสัจจะจะทำให้ท่านทั้งหลายเป็นไท” (ยอห์น 14:6ก; 8:32)

พระเยซูเสด็จเข้ามาในโลกโดยนำข้อความที่มีความสำคัญยิ่งยวดมา นั่นคือ พระเจ้าทรงเป็นพระผู้สร้าง พระผู้ค้ำจุน และพระผู้ไถ่ จะเห็นพระบิดาได้ เราต้องมองที่พระบุตรของพระองค์

ฉะนั้น ที่พระเยซูทรงบังเกิดมาในโลกก็เพื่อให้เรารู้จักพระเจ้า นี่เองที่เป็นเหตุผลของฉลองวันคริสตมาสด้วยความชื่นชมยินดีปีแล้วปีเล่า

จากข้อความยิ่งใหญ่ที่พระเยซูทรงนำมานั้น พระองค์ทรงมอบความรับผิดชอบให้แก่เราที่จะแบ่งปันกับคนอื่นๆ “ท่านทั้งหลายจะเป็นพยานฝ่ายเรา… จนถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก” (กิจการ 1:8ข) วิญญาณนับล้านๆ ดวงต้องการข้อความที่ให้ชีวิตนั้น…ข่าวประเสริฐ

คริสตมาสเป็นเทศกาลแห่งการเฉลิมฉลองความรักของพระเจ้าที่มีให้แก่เราแต่ละคน วิธีที่เราสามารถทำได้อย่างดีที่สุดคือการมอบของขวัญให้แก่พระเยซู—ของขวัญแห่งความรักและการขอบพระคุณ มันเป็นเวลาที่เราสามารถหยุดและระลึกถึงผู้ที่ถูกลืมบ่อยครั้ง เราสามารถที่จะออกไปช่วยเหลือเขาเหล่านั้นซึ่งมีความขาดแคลนในหลายๆ ด้าน…การแบ่งปัน

สิ่งเหล่านี้มิเพียงทำให้พระเจ้าทรงพอพระทัยเท่านั้น แต่ยังช่วยให้เรามีความพึงพอใจเป็นอย่างมากด้วย คริสตมาสมิได้มีความพิเศษด้วยของขวัญต่างๆ ที่มอบให้แก่กัน การตกแต่งประดับประดาอย่างงดงาม และงานเลี้ยงรื่นเริงต่างๆ แต่ด้วยสิ่งที่เรามอบแด่พระเยซูและผู้อื่นจากใจของเราต่างหาก การให้ด้วยใจแสดงให้เห็นการรู้คุณที่แท้จริงและความซาบซึ้งใจสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่พระเจ้าทรงกระทำเพื่อเราทั้งหลาย

ที่พระเยซูมาบังเกิดนั้นเพราะพระองค์ทรงรักเราทั้งหลาย พระองค์ทรงละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ทรงมีทั้งพระอำนาจ พระสิริ และความโอ่อ่าตระการของสวรรค์เพื่อมาไถ่บาปของมนุษยชาติและช่วยให้รอดเพื่อได้ชีวิตนิรันดร์ พระองค์ทรงมุ่งหวังจะได้รับของขวัญที่มีค่ายิ่งจากเรา นั่นคือ ความรักของเรา พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าและทรงเป็นมนุษย์ จอมกษัตริย์และทาสผู้รับใช้ พระองค์ทรงสละบัลลังก์นิรันดร์บนสวรรค์และทรงสวมสภาพมนุษย์อย่างต่ำต้อยบนโลก พระองค์ทรงดำเนินชีวิตท่ามกลางเราทั้งหลายเพื่อช่วยเราทั้งหลายให้รอดและได้ชีวิตนิรันดร์

พระองค์ทรงเริ่มต้นโซ่แห่งความรักไว้นานแล้วตั้งแต่วันคริสตมาสแรก และพระองค์ทรงพึ่งพาเราให้สานต่อการส่งต่อความรักนั้น ความรอดซึ่งเป็นของประทานจากพระเจ้านั้นมีไว้เพื่อทุกคนที่รับไว้ และพระองค์ทรงปรารถนาอย่างยิ่งที่จะให้ทุกคนบนโลกนี้รู้จักพระองค์และรู้ว่าพระองค์ทรงรักพวกเขา ข่าวประเสริฐเรื่องความรักนี้จะต้องส่งต่อไปด้วยการบอกปากต่อปาก ด้วยการออกไปประกาศให้รู้โดยทั่วกัน อย่ายอมให้โซ่แห่งความรักนั้นขาดสะบั้นลง ให้เราต่อโซ่ออกไปให้ยาวที่สุด เราทำได้ด้วยการร่วมแรงร่วมใจเป็นหนึ่งเดียวกัน

เมื่อเราได้รับความรักของพระองค์ก็ขอให้แบ่งปันความรักนั้นแก่คนอื่นๆ เพื่อเป็นการประกาศความหมายที่แท้จริงของคริสตมาส คนเป็นจำนวนมากต้องการข่าวประเสริฐเรื่องความรอด ดังนั้นขอให้มอบความหมาย ‘ที่แท้จริง’ ของวันคริสตมาสให้แก่พวกเขาด้วยการนำสันติสุขและความสุขและความชื่นชมยินดีแห่งความรักขององค์พระเยซูคริสต์ไปให้

สุขสันต์วันคริสตมาส

สิธยา คูหาเสน่ห์

กลัวเกรงพระเจ้า

ข้าพเจ้าต้องขออนุญาตแบ่งปันพยานส่วนตัวอีกสักวาระหนึ่ง อย่างที่รู้ๆ กันว่าหากจะนับพระพรในชีวิตของเราคงเป็นไปได้ยากที่จะนับได้ครบถ้วน แต่ข้าพเจ้าเห็นว่าเรื่องนี้เป็นพระพรยิ่งใหญ่ที่น่าจะนำมาแบ่งปันเพื่อเป็นการหนุนจิตชูใจพี่น้องในพระคริสต์ อย่างน้อยสำหรับผู้ที่ยังสงสัยว่าทำไมพระเจ้าไม่ตอบคำอธิษฐาน ทำไมพระองค์ทรงให้รอ ทำไมเมื่อทูลขอสิ่งหนึ่ง แต่พระองค์ทรงประทานอีกสิ่งหนึ่ง ขอให้แน่ใจว่าทุกสิ่งที่พระองค์ทรงประทานให้นั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ

ด้วยพระเมตตาคุณอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าลูกสาวคนเล็กของข้าพเจ้ามีโอกาสได้ฝึกงานที่บริษัทใหญ่ (มาก) แห่งหนึ่งเมื่อเรียนอยู่เทอมสุดท้ายของการเรียนขั้นปริญญาโท ขั้นตอนการคัดสรรนักศึกษาเพื่อไปฝึกงานของบริษัทใหญ่ๆ ดุเดือดเอาการ (ข้าพเจ้าไม่ทราบเกี่ยวกับขั้นตอนในที่อื่นๆ ที่กล่าวถึงนี้คือรัฐนิวยอร์กในสหรัฐอเมริกา) เมื่อการสัมภาษณ์รอบแรกโดยบุคลากรของบริษัทนั้นๆ ซึ่งมาดำเนินการที่มหาวิทยาลัยเลยเสร็จสิ้นลงก็ต้องรอดูว่าจะผ่านการสัมภาษณ์หรือไม่ ถ้าผ่านก็จะได้รับการเชิญให้ไปรับการสัมภาษณ์รอบสองที่บริษัทซึ่งสุดโหดจริงๆ เท่าที่จำได้จากคำบอกเล่าของลูกสาวนั้นมีผู้บริหารจำนวน 5 คนเป็นผู้สัมภาษณ์ แต่ไม่ใช่นั่งเป็นคณะกรรมการการสัมภาษณ์พร้อมกันทั้งหมด ผู้ได้รับเลือกให้เข้ารับการสัมภาษณ์จะต้องถูกสัมภาษณ์ครั้งละครึ่งชั่วโมงทีละคนในห้องทำงานของผู้บริหารแต่ละคน รวมเวลาทั้งหมดเกือบสามชั่วโมง (โดยไม่มีการพัก เมื่อออกจากห้องหนึ่งก็ต้องตรงเข้าไปอีกห้องหนึ่งเลยทันที) ท่านคงพอเดาได้ว่าความเครียดจะมากมายมหาศาลสักเพียงใด คำถามที่ใช้สัมภาษณ์ก็มีหลากหลายรวมถึงการทดสอบทางเทคนิคขั้นสูง (สำหรับผู้สมัครเป็นโปรแกรมเมอร์) การให้คะแนนการสัมภาษณ์เริ่มตั้งแต่เปิดประตูเข้าไปจนกระทั่งเปิดประตูออกไป ทุกอิริยาบทเป็นส่วนหนึ่งของการสัมภาษณ์ เมื่อสอบสัมภาษณ์เสร็จก็ถึงเวลาแห่งการรอคอยคำตอบซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ทุกข์ทรมานสุดๆ แต่ความกระวนกระวายใจก็ถึงจุดสิ้นสุดเมื่อได้รับโทรศัพท์ในอีกสองวันต่อมาว่าให้มาฝึกงานได้ ลูกสาวของข้าพเจ้าก็ได้รับโทรศัพท์นั้นด้วย

เมื่อการฝึกงานสิ้นสุดลงก็จะมีการประเมินผลการทำงาน ปกติแล้วนักศึกษาที่ถูกประเมินว่าทำงานดีจะได้รับข้อเสนอให้มาร่วมงานด้วยหลังจบการศึกษา ลูกสาวของข้าพเจ้าถูกประเมินว่าทำงานดี ดังนั้นจึงคาดหวังว่าจะได้รับข้อเสนอ นั่นหมายความว่าจะมีงานทำอย่างแน่นอนเมื่อเรียนจบแล้ว ข้าพเจ้าจำได้ว่าลูกสาวของข้าพเจ้าทนทุกข์ทรมานอีกครั้งด้วยความกระวนกระวายใจอย่างยิ่งในการรอคอยข้อเสนอจากบริษัทนั้น หลังจากที่รอมาสักพักและได้ข่าวว่ามีเพื่อนนักศึกษาบางคนได้รับข้อเสนอแล้ว ข้าพเจ้าก็ค่อนข้างแน่ใจว่าลูกสาวของข้าพเจ้าจะไม่ได้รับข้อเสนออย่างแน่นอน ไม่ใช่น้ำพระทัยของพระเจ้าที่จะให้ทำงานที่นั่น ข้าพเจ้ามักมีความรู้สึกเช่นนี้ทุกครั้งที่ลูกๆ ของข้าพเจ้าสมัครเรียนหรือสมัครงานว่าจะได้รับคำตอบอย่างไร เหมือนเป็นเสียงตรัสเบาๆ ในใจของข้าพเจ้าว่าพระองค์ทรงมีแผนการหรือน้ำพระทัยอย่างไร ส่วนใหญ่จะไม่ผิดพลาด แต่ข้าพเจ้าคงไม่สามารถบอกกับลูกสาวตรงๆ อย่างนั้นในภาวะว้าวุ่นใจเช่นนั้น ในตอนนั้นข้าพเจ้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดพระเจ้าทรงไม่ประสงค์ให้ลูกสาวของข้าพเจ้าได้งานที่บริษัทแห่งนั้นทั้งๆ ที่ทุกอย่างดูดีไปหมด ข้าพเจ้าบอกลูกสาวว่าถ้าไม่ได้งานก็หมายความว่าไม่ใช่น้ำพระทัยของพระเจ้า ในที่สุดก็มีการยืนยันแน่ชัดว่าไม่มีข้อเสนอให้ร่วมงานสำหรับลูกสาวของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าคงไม่ต้องบอกว่าลูกสาวของข้าพเจ้าผิดหวังและทุกข์ใจพอประมาณเพราะนั่นหมายความว่าต้องสมัครงานใหม่และต้องผ่านขั้นตอนหฤโหดของการสัมภาษณ์อีกครั้ง แต่เราก็แน่ใจว่าพระเจ้าทรงมีแผนการที่ใหญ่กว่านั้นสำหรับลูกสาวของข้าพเจ้า ที่เห็นชัดในตอนนั้นคือลูกสาวของข้าพเจ้าต้องดูหนังสืออย่างหนัก ผลก็คือได้ทบทวนสิ่งที่ได้เรียนรู้มาแล้วและมีความมั่นใจมากขึ้นในการตอบคำถามด้านเทคนิค ข้าพเจ้าก็ได้รับการยืนยันจากพระเจ้าอีกแล้วว่าพระองค์จะทรงประทานงานให้ในคราวนี้ คราวนี้ลูกสาวของข้าพเจ้ารอคอยคำตอบอย่างสงบเพราะวางใจพระเจ้าอย่างสิ้นสุดใจ และรู้ว่าพระสัญญาของพระเจ้าเป็นจริงเสมอ เมื่อพระองค์ตรัสว่าพระองค์จะให้งานนี้ พระองค์ทรงประทานให้ ลูกสาวของข้าพเจ้าได้งานทำเป็นโปรแกรมเมอร์ที่อยากทำ

ในตอนนั้นเราไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดพระเจ้าจึงทรงประทานงานให้แก่ลูกสาวของข้าพเจ้าอีกแห่งหนึ่ง มันไม่ใช่การทดสอบความเชื่ออย่างแน่นอน พระองค์ทรงสัพพัญญู ฉะนั้นหมายความว่ามันต้องมีอะไรที่ล้ำลึกกว่านั้น แต่ตอนนี้เรารู้แล้ว อย่างที่เรารู้กันดีว่าขณะนี้เศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาตกต่ำอย่างที่สุด บริษัทยักษ์ใหญ่จำนวนไม่น้อยต้องปิดตัวลง ผู้คนจำนวนมากต้องตกงาน บริษัทที่ลูกสาวของข้าพเจ้าไปฝึกงานก็รวมอยู่ในข่ายนี้ด้วย พระองค์ทรงรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับบริษัทแห่งนี้ พระองค์จึงทรงกันลูกสาวของข้าพเจ้าให้พ้นจากความพินาศนั้น เมื่อข้าพเจ้าได้ข่าวนี้จากลูกสาวของข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้ามีอาการขนลุกด้วยความกลัวเกรงพระเจ้าผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุด ส่วนความรู้สึกของลูกสาวของข้าพเจ้านั้นมีมิติที่ลึกยิ่งกว่า

ข้าพเจ้าใคร่อยากหนุนใจผู้ที่กำลังรอคอยคำตอบจากพระเจ้า แต่ยังมามาถึงสักที ขอให้อดทนอีกสักนิด คำตอบมาถึงอย่างแน่นอน แต่มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่หวังไว้ แต่ขอให้แน่ใจเถอะว่าคำตอบที่มาถึงนั้นเป็นสิ่งที่ดียอดเยี่ยมที่สุด

ขอให้มั่นใจว่าพระเจ้าทรงสงวนสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผู้ที่มอบการเลือกสรรไว้กับพระองค์

สิธยา คูหาเสน่ห์

พระเจ้าผู้ทรงให้อภัย

“No one is perfect” คิดว่าทุกคนคงจะเคยได้ยินคำกล่าวนี้ซึ่งมีความหมายว่า ไม่มีใครดีพร้อม ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดแต่อย่างใดที่เราจะทำผิด ความบาปมีมาตั้งแต่เรายังไม่ถือกำเนิดมาในโลกนี้ “ดูเถิด ข้าพระองค์ถือกำเนิดมาในความผิดบาป” (สดด. 51:5) ดังนั้นจึงไม่มีสักคนเดียวที่ไม่เคยทำบาป (ดู 1 พกษ. 8:46) เพราะฝ่ายเนื้อหนังของเราอยู่ใต้อานุภาพของมารร้าย” (1 ยน. 5:19) และ “เพราะว่าเมื่อเราดำเนินชีวิตตามทางโลก ตัณหาชั่วที่ธรรมบัญญัติเร้าให้เกิดขึ้นนั้นได้ทำให้อวัยวะของเราก่อกรรมชั่วไปสู่ความตาย” (รม. 7:5) และแน่นอนถ้าเรายังทำตามความต้องการฝ่ายเนื้อหนังอยู่ก็จะเป็นที่พอพระทัยพระเจ้าไม่ได้เลย (ดู รม. 8:7)

แต่การที่จะหลีกเลี่ยงจากการไม่ทำบาปก็คงจะเป็นไปไม่ได้อีกเช่นกัน เพราะ “บาปก็หมอบอยู่ที่ประตูอยากตะครุบเจ้า” (ปฐก. 4:7) จากข้อพระวจนะข้างต้นจะเห็นว่าโอกาสที่เราจะทำบาปมีอยู่ตลอดเวล ถ้าเราไม่ระวังตัวให้ดี เมื่อตกอยู่ในการทดลองและพ่ายแพ้ บางครั้งเราอาจจะทำบาปไปโดยไม่รู้ตัวหรือโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ เมื่อรู้ตัวว่าได้ทำบาปแล้ว ต้องสารภาพบาปนั้นกับพระเจ้า และพระองค์จะทรงให้อภัยแก่เรา ดังที่กล่าวไว้ใน 1 ยน. 1:9 ว่า ถ้าเราสารภาพบาปของเรา พระองค์ทรงสัตย์ซื่อและเที่ยงธรรมก็จะทรงโปรดยกบาปของเรา และจะทรงชำระเราให้พ้นจากการอธรรมทั้งสิ้น ฮาเลลูยา สรรเสริญพระเจ้า พระองค์ทรงรักเราแม้เราจะทำบาป ไม่เชื่อฟังพระองค์ แม้ว่าความบาปของเราจะหนักสักเพียงใดก็ตาม พระองค์ก็ทรงให้อภัยและจะไม่จดจำไว้ “……..ถึงบาปของเจ้าเหมือนสีแดงเข้มก็จะขาวอย่างหิมะ ถึงมันจะแดงอย่างผ้าแดงก็จะกลายเป็นอย่างขนแกะ” (อสย. 1:18) พระองค์จะนับหนึ่งเสมอสำหรับความบาปของเรา แต่ที่สำคัญคือ เราต้องสารภาพและสัญญากับพระองค์ว่าจะไม่ทำความผิดเช่นนั้นอีก และต้องกลับใจใหม่

นอกจากนั้น เรายังต้งให้อภัยตัวเองด้วย อย่าปล่อยให้ภาพในอดีตกลับมาหลอกหลอนเราอีก นั่นแสดงว่าเราไม่ยอมรับการทรงให้อภัยของพระเจ้า แม้ว่าการลืมภาพต่างๆ เหล่านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แม้จะต้องใช้เวลานานสักเท่าใดก็ตาม ก็ขอให้เราอดทนและเอาชัยชนะมาให้ได้ และเข้าสู่อ้อมกอดขององค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเมตตาของเรา อย่าห่วงว่าเราจะทนความเจ็บปวดเมื่อคิดถึงเรื่องร้ายๆ ในอดีตไม่ได้ เพราะพระเจ้าทรงสัตย์ซื่อและเที่ยงธรรม และทรงรักเราอย่างมากมาย และ “ไม่มีการทดลองใดๆ เกิดขึ้นกับท่าน นอกเหนือจากการทดลองซึ่งเคยเกิดกับมนุษย์ทั้งหลาย พระเจ้าทรงสัตย์ธรรม พระองค์จะไม่ทรงให้ท่านต้องถูกทดลองเกินกว่าที่ท่านจะทนได้ และเมื่อทรงทดลองท่านนั้น พระองค์จะทรงโปรดให้ท่านมีทางที่จะหลีกเลี่ยงได้ด้วย เพื่อท่านจะมีกำลังทนได้ (1 คธ. 10:13)

ดังนั้นขอให้เรามีความอดนให้ถึงที่สุด แล้วเราก็จะได้ครองร่วมกับพระองค์ (ดู 2 ทธ. 2:12) และท้ายที่สุดให้เราให้อภัยกันและกัน เพื่อชูพระนามอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ขึ้นสูงสุด และความขมขื่น ความทุกข์ยาก ความเจ็บปวด จะกลายเป็นพระพรที่ไหลมาสู่เราอย่างไม่ขาดสาย

สิธยา คูหาเสน่ห์

องค์มหัศจรรย์!!!

ถ้าจะกล่าวเป็นภาษาอังกฤษคงจะเป็น Amazing God ปี 2514 เป็นปี อะเมซิ่ง ของประเทศไทย ไม่ว่าจะมีกิจกรรมอะไรก็ตามมักจะมีคำว่า อะเมซิ่ง ห้อยตามด้วยเสมอ เป็นปีฉลองความมหัศจรรย์หลายแง่มุมของประเทศไทย

แต่สำหรับคริสเตียน ทุกปี ทุกเดือน ทุกวัน ทุกนาที ทุกวินาที เป็นเวลาแห่งความมหัศจรรย์เสมอ เพราะพระเจ้าของเราเป็นองค์มหัศจรรย์ พระเจ้าแห่งความยิ่งใหญ่ทั้งมวล

พระสัญญาทุกข้อของพระเจ้าเป็นความมหัศจรรย์ที่เกินความข้าใจของเรา พระเจ้าทรงขอสิ่งเดียวจากเราเท่านั้นในงานส่วนของพระองค์ที่จะให้พระสัญญาของพระองค์สำเร็จ คือ ความเชื่อวางใจ และต้องเป็นความเชื่อที่มั่นคงไม่เคลือบแฝงด้วยความสงสัยหรือความไม่แน่ใจ

“…จงวางใจในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่าน และท่านจะตั้งมั่นคงอยู่…” (2 พศด. 20:20) ถ้าเรามีความเชื่อวางใจในพระคุณอันล้ำเลิศของพระเจ้า พระองค์ก็จะไม่ปล่อยให้เราทุกข์ทรมานอยู่คนเดียวหรอก สิ่งที่ดีที่สุดสิ่งเดียวที่เราควรทำคือ การอธิษฐาน “มีผู้ใดในพวกท่านทนทุกข์หรือ จงให้ผู้นั้นอธิษฐาน” (ยก. 5:13) แต่เราอาจพบว่าตัวเองไม่สามารถจะรับสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นได้ ไม่ได้เป็นสิ่งที่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น ยังตกใจไม่หาย และไม่ได้เตรียมใจไว้ ซึ่งความขมขื่นที่เต็มล้นอยู่นั้นเป็นผลพวงมาจากการดำรงชีวิตของเราในความบาป แต่ถ้าเราคุกเข่าลงอธิษฐานต่อพระเจ้า ซึ่งเป็นที่พึ่งแหล่งเดียวของเรา เราจะพบว่าพระองค์ทรงเสริมกำลังให้เรา (ดู ฟป. 4:13) ให้ชีวิตใหม่แก่เรา เสริมพลังใหม่ให้แก่เรา และหล่อหลอมเราด้วยความสามารถใหม่ๆ เราจะเข้มแข็งขึ้นท่ามกลางความเจ็บปวด ความปวดร้าว และความทุกข์ทรมานของเรา พระเจ้าทรงหยิบยื่นความเล้าโลมใจมาให้ และพระเมตตาคุณของพระเจ้าจะทรงรักษาบาดแผลของเราให้หาย (ดู สดด. 147:3) และเอาความชอกช้ำระกำใจไปจากเรา และทรงเติมความว่างเปล่าในจิตใจของเราด้วยความรักซึ่งไม่มีเงื่อนไขของพระองค์ พระองค์ทรงรักษาพระสัญญาของพระองค์ และให้เรารู้ว่าเมื่อความมืดมนแห่งความระทมใจผ่านไป ก็จะตามมาด้วยความสว่างแห่งการเรียนรู้ และการตระหนักถึงการปลดปล่อยที่เกิดขึ้น แล้วเราจะยืนหยัดยิ้มสู้ชีวิตได้อีกครั้งหนึ่ง … อย่างเข้มแข็ง … มหัศจรรย์!!!

“เพราะว่าสิ่งไรซึ่งท่านต้องการ พระบิดาของท่านทรงทราบก่อนที่ท่านทูลขอแล้ว” (มธ. 6:8) พระสัญญาข้อนี้ก็มหัศจรรย์อีกเช่นกัน เมื่ออธิษฐาทูลขอสิ่งใดด้วยความเชื่อ เราจะได้ แต่ถ้าเราไม่ได้ ขอให้พิจารณาข้อพระวจนะใน ยก. 4:3 ที่ว่า “ท่านขอและไม่ได้รับ เพราะท่านขอผิด หวังได้ไปเพื่อสนองกิเลสตัญหาของท่าน” ดังนั้นท่าทีในการขอของเราขอให้ถูกต้อง และถึงแม้ว่าในบางครั้งเรายังไม่ทันจะขอด้วยซ้ำ พระเจ้าก็ประทานให้แล้ว เพราะพระองค์ทรงทราบก่อนที่เราจะทูลขอเสียอีก

อยากจะขอเป็นพยานส่วนตัวสักนิดเกี่ยวกับการอธิษฐาน ข้าพเจ้าเคยสอนภาษาอังกฤษเป็นงานบางเวลาทั้งที่โรงเรียนสอนภาษาและที่บ้าน แต่หลังจากเกิดอุบัติเหตุเล็กน้อยเมื่อเดือนกันยายน 2540 ก็ทำให้การเดินไม่ค่อยสะดวก ในช่วงนั้นก็เลยหยุดสอนไป แต่ตอนนี้พระเจ้าทรงรักษาให้หายแล้ว แต่ก็ไม่อยากจะกลับไปสอนอีก จึงอธิษฐานขอพระเจ้าว่า อยากได้งานแปลหนังสือซึ่งก็เคยทำอยู่แล้ว แต่ขอให้เป็นงานรับใช้พระเจ้า มหัศจรรย์! พระเจ้าก็ประทานมาให้อย่างรวดเร็วทันใจและให้มาอย่างมากมายจริงๆ ขอบพระคุณพระเจ้า แต่ข้าพเจ้าก็มีปัญหากับเครื่องมือทำมาหากินคือ เครื่องคอมพิวเตอร์ เจ้าเพื่อนยากที่ใช้งานมานานเกิดเป็นอันต้องบอกลาข้าพเจ้าเสียแล้ว ท่านรู้หรือไม่ว่าแท้จริงข้าพเจ้าก็กำลังจะซื้อเครื่องใหม่ที่ทันสมัยกว่าเครื่องที่ใช้อยู่พอดี เพราะการใช้งานช้ามากไม่ทันกับจำนวนงานที่ข้าพเจ้าต้องทำ นี่เพียงแค่คิดพระเจ้าก็ทรงให้ข้าพเจ้าได้เครื่องใหม่ด้วยวิธีการที่แปลกและรวดเร็วจริงๆ ที่ว่าแปลกเพราะเครื่องคอมพิวเตอร์ของข้าพเจ้าเกิดใช้การไม่ได้ขึ้นมาในขณะที่มีงานต้องเร่งส่งและงานบางส่วนข้าพเจ้าก็ยังไม่ได้จัดเก็บลงแผ่นดิสก์ เศร้า! นอกจากจะต้องทำงานใหม่แล้วยังต้องไปขอใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ที่บ้านของพี่ชายอีก เป็นเรื่องโกลาหลพอสมควร แล้วปัญหาอีกประการหนึ่งก็ตามมา ในเมื่อต้องซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์ใหม่แล้วก็ต้องซื้อรุ่นที่มีซอฟแวร์ใหม่ล่าสุด นั่นหมายความว่าจำนวนเงินที่จะต้องจ่ายก็สูงมิใช่เล่น (ถึงแม้ว่าราคาของเครื่องคอมพิวเตอร์จะลดลงมามากแล้วก็ตาม) แต่พระเจ้าของเราก็ช่างน่ารักเสียจริงๆ พระองค์ก็ประทานงานแปลที่ไม่ใช่งานรับใช้มาให้ด้วยโดยที่ไม่ได้ขอ เพราะงานประเภทนี้ค่าแปลก็จะแตกต่างจากงานรับใช้อย่างมาก และนอกจากนั้นข้าพเจ้าก็แน่ใจว่าเป็นการยืนยันจากพระเจ้าว่า ลูกสาวคนเล็กของข้าพเจ้าจะได้เรียนภาควิชาคณิตศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัยอย่างแน่นอน ข้าพเจ้าเป็นพยานกับลูก เพราะตัวลูกเองยังไม่ค่อยแน่ใจในการเลือกสาขาวิชาสักเท่าใด มหัศจรรย์!!!

ข้าพเจ้าแน่ใจว่าทุกท่านต้องมีประสบการณ์กับพระเจ้าไม่มากก็น้อยในเรื่องนี้ และคงจะเห็นด้วยกับข้าพเจ้าที่จะกล่าวสรรเสริญพระเจ้าของเราว่าเป็น องค์มหัศจรรย์!!!

สิธยา คูหาเสน่ห์

พระเจ้าทรงเป็นคำตอบ

หลายครั้งหลายคราในการดำรงชีวิตของเรามักจะพบกับคำถามมากมาย และบ่อยครั้งเราไม่สามารถจะหาคำตอบที่ชัดเจนได้เลย แม้ว่าเราจะใช้เวลาใคร่ครวญอย่างรอบคอบแล้วก็ตาม แต่ท่านทราบหรือไม่ว่ามีอยู่วิธีหนึ่งที่ง่ายๆ และคำตอบที่ได้จะชัดเจนจนปราศจากข้อสงสัยใดๆ ทั้งสิ้น วิธีที่ว่านี้มีข้อแม้อยู่ประการเดียวคือ ต้องเชื่อว่าผู้ที่ท่านนำคำถามไปขอคำตอบนั้นจะช่วยท่านได้จริงๆ แน่นอนข้าพเจ้าหมายถึง พระเจ้าของเรานั่นเอง พระเจ้าทรงเป็นคำตอบเสมอ

ท่านเคยรู้สึกอยากให้มีใครอยู่ใกล้ๆ บ้างหรือไม่เมื่อท่านรู้สึกโดดเดี่ยว เหงา และอยากจะคุยกับใครสักคน ความรู้สึกอย่างนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเวลาที่เราต้องอยู่ตามลำพังเพียงคนเดียวเท่านั้น ท่านเคยรู้สึกแบบนี้ในขณะที่ท่านอยู่ท่ามกลางคนมากมายหรือไม่ ฟังดูค่อนข้างจะเข้าใจยากสักหน่อย ข้าพเจ้าจะขอยกตัวอย่างจากประสบการณ์ส่วนตัวให้ฟัง บางท่านอาจจะเข้าใจดีขึ้นเพราะมีความรู้สึกเช่นนั้นด้วยเหมือนกัน แต่บางคนจะยิ่งสับสนมากขึ้นเพราะวาดภาพไม่ออกเลยว่าเป็นไปได้อย่างไรกัน

ข้าพเจ้ารักทะเลเป็นชีวิตจิตใจ ทุกครั้งที่มีคนชวนไปเที่ยวทะเลมักจะไม่ค่อยพลาด ไม่ได้หมายความว่าข้าพเจ้าชอบเล่นน้ำทะเล บางครั้งเมื่อไปเที่ยวทะเลไม่ได้แม้แต่จะเดินลงไปที่ชายหาดด้วยซ้ำไป แต่ข้าพเจ้าก็พอใจและมีความสุขลึกๆ ในใจ ข้าพเจ้าชอบมองดูทะเล โดยเฉพาะเวลาที่ไม่มีคนเล่นน้ำอยู่และทะเลค่อนข้างสงบ ยามนั้นข้าพเจ้าจะรู้สึกเศร้า ว้าเหว่ และอ้างว้าง แต่ลึกๆ ในใจสุขอย่างไม่สามารถจะอธิบายให้เข้าใจได้ด้วยคำพูด (ถ้าข้าพเจ้าสามารถเล่นดนตรีได้ ความรู้สึกที่ข้าพเจ้าจะถ่ายทอดออกมาเป็นเสียงดนตรีคงสามารถจะสื่อให้เข้าใจความรู้สึกดังกล่าวได้ดีกว่าตัวหนังสือ) และมีความรู้สึกเจ็บปวดปนอยู่ด้วย เจ็บปวดกับความผิดพลาดต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต บางครั้งอยากให้เวลาหมุนกลับมาใหม่แล้วขอทำใหม่อีกครั้ง เคยถามตัวเองว่าถ้าเป็นไปได้จริงๆ จะเลือกวิถีทางใหม่หรือไม่ เคยคุยกับเพื่อนที่เป็นนักเขียนคนหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาบอกว่าถ้าเป็นไปได้จริงๆ คนเราก็จะยังคงเลือกทางเดิมนั่นแหละ จริงล่ะหรือ ข้าพเจ้าไม่มีคำตอบ แต่พระเจ้าทรงเป็นคำตอบ เพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราอยู่ในน้ำพระทัยของพระเจ้า

ท่านเคยรู้สึกว่ายิ่งใกล้เวลาที่พระเจ้าจะเสด็จมา มนุษย์ก็ยิ่งแสดงความชั่วร้ายต่างๆ ให้ห็น ข้าพเจ้าจะไม่เสียใจนักถ้าหากว่าเป็นคนที่ยังไม่รู้จักพระเจ้า แต่ที่ข้าพเจ้าเศร้าใจเพราะเป็นคนต่างๆ ที่อ้างว่าเป็นคริสเตียน บางคนยังพูดอีกว่าเป็นคริสเตียนที่กลับใจใหม่แล้วเสียด้วย ข้าพเจ้าไม่ทราบว่าจะมีใครเคยพบคริสเตียนที่อ้างตัวดังกล่าวพูดกับท่านด้วยวาจาที่ไม่ได้มีความรักของพระเจ้าอยู่เลย พูดด้วยท่าทีอย่างที่กล่าวไว้ใน มธ. 15:18 ที่ว่า “แต่สิ่งที่ออกจากปากก็ออกมาจากใจ สิ่งนั้นแหละทำให้มนุษย์เป็นมลทิน” และยังมีการกล่าวโทษผู้อื่นด้วยเป็นนัยว่าตัวเองไม่เคยผิดเลย คงจะลืมพระคำของพระเจ้าที่ว่า “อย่ากล่าวโทษเขา เพื่อพระเจ้าจะไม่ทรงกล่าวโทษท่าน” (มธ. 7:1) แต่พระเจ้าทรงเป็นคำตอบ ให้เพ่งมองที่พระเจ้าแล้วท่านจะยืนหยัดอยู่ได้ในโลกที่เบี้ยวใบนี้

ท่านเคยเห็นพี่น้องคริสเตียนที่พูดสรรเสริญพระเจ้าเสมอ ร้อนรนในการรับใช้พระเจ้า และมักจะถวายเงินในพระราชกิจของพระเจ้าอย่างมากมาย แต่ท่านทราบว่าคริสเตียนคนเดียวกันนั้นไม่ให้โอกาสแก่พี่น้องคริสเตียนคนอื่นที่ด้อยโอกาสกว่าตน ถึงแม้ว่าความช่วยเหลือที่สามารถให้นั้นไม่ได้ยากเย็นหรือก่อความเดือดร้อนเลย แต่การกระทำของเขาหมายถึงความเดือดร้อนแสนสาหัสของพี่น้องคริสเตียนที่เขาปฎิเสธไม่ยอมให้ความช่วยเหลือนั้น ท่านจะทำอย่างไร พระเจ้าทรงเป็นคำตอบ “มีผู้ใดในพวกท่านทนทุกข์หรือ จงให้ผู้นั้นอธิษฐาน” (ยก. 5:13) สิ่งที่ท่านทำได้ดีที่สุดคือหนุนใจให้อธิษฐาน ไม่เพียงแต่อธิษฐานสำหรับตนเองที่จะไม่กล่าวโทษคนอื่น แต่อธิษฐานเผื่อคนนั้นที่ถูกปฎิเสธที่จะพึ่งพระเจ้ามากขึ้นและให้อภัยและสามารถอธิษฐานเผื่อคนที่ข่มเหงเขาด้วย

ท่านเคยมีความรู้สึกไม่อยากไปนมัสการที่คริสตจักรในวันอาทิตย์บ้างหรือไม่ รู้สึกว่าไม่ได้มีความกระตือรือร้นอยากให้ถึงวันอาทิตย์เร็วๆ อย่างที่เคยเป็น และมักจะหาข้ออ้างที่ขาดน้ำหนักในการขาดโบสถ์อยู่บ่อยๆ อาจเป็นเพราะรู้สึกสะดุดกับบางสิ่งบางอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการกระทำหรือคำพูดของสมาชิกบางคน มีคำถามไม่เข้าใจว่าพวกเขาเหล่านั้นทำหรือพูดอย่างนั้นได้อย่างไร เอาพระเจ้าไปไว้ที่ไหน ความรักตามแบบอย่างของพระเยซูคริสต์อันตรธานไปไหน เหลือไว้แต่ความเห็นแก่ตัว ความหยิ่งยโส ความเสแสร้ง ความไม่จริงใจ การรอโอกาสที่จะทำร้ายกันและกัน และที่ร้ายที่สุดมิตรภาพบินหายไป แต่กลับมีความเกลียดชังแบบศัตรูเข้ามาแทนที่ ท่านเคยรู้สึกอย่างนั้นบ้างไหม ท่านทำอย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้ คิดว่าคำตอบคงจะแตกต่างกันไป แต่ควรจะมีวิธีสุดท้ายที่ดีที่สุดถ้าทุกคนรู้ว่า พระเจ้าทรงเป็นคำตอบ เราต้องบอกตัวเองว่าเราไม่ได้ไปโบสถ์เพื่อไปพบใครเป็นพิเศษ เราไปเข้าเฝ้าพระเจ้า พระบิดา ต่างหาก ดังนั้นให้เพ่งมองดูที่กางเขน ให้มุ่งไปที่พระเจ้า มิใช่มนุษย์ ท่านเห็นด้วยไหม

ท่านเคยรู้สึกผิดต่อพระเจ้าบ้างไหม ท่านปฎิเสธงานรับใช้ที่ทางคริสตจักรมอบหมายให้เพราะท่านทราบว่าเบื้องหลังการทำงานนั้นไม่โปร่งใสสักเท่าไร แต่ครั้นจะก้มหน้าก้มตาทำงานไปอย่างขาดสันติสุขก็ออกจะเป็นเรื่องยากที่จะทำ ดูเหมือนว่าทางสองแพร่งนี้จะยากต่อการตัดสินใจเสียจริงๆ ทางออกที่ดีที่สุดก็คือ ทูลทุกสิ่งในใจต่อพระองค์ เพราะพระเจ้าทรงเป็นคำตอบ (สดด. 62:8)

ที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นมิใช่เป็นประสบการณ์ส่วนตัวของข้าพเจ้าเองทั้งหมด แต่รวบรวมมาจากการสามัคคีธรรมกับพี่น้องคริสเตียนด้วยกัน เหล่านี้เป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น ท่านทั้งหลายทราบดีว่าความจริงแล้วยังมีข้อเท็จจริงอีกหลายแง่มุม ข้าพเจ้าใคร่ขอวิงวอนท่านทั้งหลายให้ช่วยอธิษฐานเผื่อพี่น้องคริสเตียนด้วยกันมากๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคสุดท้ายดังในยุคนี้ เราจะได้เห็นความบาปอีกมากมายจากพี่น้องคริสเตียนด้วยกันนี่แหละ อย่าเน้นแต่การประกาศนอกคริสตจักรกันอย่างเดียวเลย ขอให้ห่วงใยพี่น้องคริสเตียนในคริสตจักรกันบ้าง ข้าพเจ้าขอวิงวอน

ทุกสิ่งจะไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป เพราะพระเจ้าทรงเป็นคำตอบ

สิธยา คูหาเสน่ห์

ความรักที่ว่านั้น … ฉันใด

“ความรักก็อดทนนานและกระทำคุณให้ ความรักไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง ไม่หยาบคาย ไม่คิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว ไม่ฉุนเฉียว ไม่ช่างจดจำความผิด แต่ชื่นชมยินดีเมื่อประพฤติชอบ ความรักทนได้ทุกอย่างแม้ความผิดของคนอื่น และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ และมีความหวังอยู่เสมอ และทนต่อทุกอย่าง” (1 โครินธ์ 13:4-7)
คิดว่านิยามความรักข้างต้นคงเป็นที่คุ้นเคยของคริสตชนทุกคน และคิดว่าคงมีคนไม่น้อยที่สามารถท่องจำข้อพระวจนะนี้ได้ แต่ข้าพเจ้ายังแคลงใจว่าบรรดาผู้ตระหนักดีทั้งหลายเหล่านั้นจะมีสักกี่คนเชียวหนอที่สามารถปฏิบัติตามได้โดยไม่ขาดตกบกพร่องแม้สักประเด็นเดียว ข้าพเจ้าต้องทูลขอการทรงอภัยจากพระเจ้าถ้าจะขอกล่าวว่าในยุคนี้ (ซึ่งหลายคนเห็นพ้องต้องกันว่าน่าจะเป็นยุคสุดท้ายแล้วจริงๆ จากหมายสำคัญหรือเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น) ช่างหาความรักได้น้อยเต็มทนแม้แต่จากสมาชิกในครอบครัวของเราเอง มนุษย์เกิดมาพร้อมกับความบาปและพร้อมที่จะทำบาปทุกขณะเมื่อตกอยู่ในการทดลองถ้าจิตวิญญาณไม่เข้มแข็งพอ ไม่เว้นแม้แต่ผู้รับใช้พระเจ้า ผู้ปกครอง ผู้ที่ดำเนินชีวิจด้วยความชอบธรรม ผู้ที่รักพระเจ้าอย่างสัตย์ซื่อตลอดมา ถ้าดูอย่างผิวเผินจะเห็นว่าบุคคลเหล่านี้ติดสนิทกับพระเจ้าตลอดเวลา มองไม่เห็นทางเลยว่าจะพ่ายแพ้การทดลองได้อย่างไร แต่เราต้องไม่ลืมว่ายิ่งเราเข้มแข็งกับพระเจ้ามากเท่าใด มาร ก็ต้องทำงานหนักที่จะคอยทำลายเรามากขึ้นเท่านั้น แต่พระเจ้าทรงอนุญาตให้ความผิดเกิดขึ้น พระองค์ต้องมีพระประสงค์อย่างแน่นอน และเป็นการยืนยันสิ่งที่พระเจ้าทรงตรัสไว้ว่า “เพราะไม่มีคนเป็นคนใดที่ชอบธรรมต่อพระพักตร์พระองค์” (สดด. 143:2ข) และ “แน่ทีเดียวไม่มีคนชอบธรรมสักคนเดียวบนแผ่นดินโลกที่ได้ประพฤติล้วนแต่ความดี และไม่กระทำบาปเลย” (ปญจ. 7:20) สิ่งที่เราจะทำได้ดีที่สุดคือสารภาพความผิดบาปของเรากับพระเจ้า ทูลขอการทรงอภัย กลับใจใหม่และจะไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใดๆ อีก และอธิษฐานรอคอยคำตอบจากพระองค์ด้วยความอดทน เพราะมนุษย์เกิดมาในสภาพที่แตกสลาย ที่มนุษย์ยังสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ก็ด้วยพระคุณของพระเจ้าที่เปรียบเสมือนกาววิเศษที่ปะติดปะต่อชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายเหล่านั้นเข้าด้วยกัน เช่นเดียวกันเมื่อใครคนใดคนหนึ่งหลงทางทำผิดไป เมื่อรู้สึกตัวแล้วขวัญและกำลังใจที่ขาดสะบั้นนั้นนอกจากพระเจ้าแล้วยังเป็นความเอื้ออาทรที่สมาชิกในครอบครัวควรจะหยิบยื่นให้ เรียกขวัญและกำลังใจเหล่านั้นให้กลับฟื้นขึ้นมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง ช่วยลบความผิดนั้นให้จางลงและให้รอยแผลนั้นค่อยๆ หายไปจากจิตใจด้วยความรัก มิใช่ด้วยการตอกย้ำไม่ยอมลืม ถ้าเช่นนั้นนิยามความรักข้างต้นจะมีความหมายอะไร ไม่มีใครสามารถจะทำได้ดีกว่าคนในครอบครัวเพราะรู้ข้อเท็จจริงทั้งหมด ความจริงบางประการก็ไม่สามารถให้คนอื่นรับรู้ได้ทั้งหมด ดังนั้นข้าพเจ้าใคร่ขอวิงวอนให้คริสเตียนทั้งหลายทบทวนบทบาทของตนเองใหม่อีกสักครั้งว่าการดำเนินชีวิตและวาจาของเราสอดคล้องกับพระบัญชาของพระเจ้าหรือไม่ หรือมีการดำเนินชีวิจที่แสวงหาน้ำพระทัยของพระเจ้าอย่างแท้จริงหรือไม่
ความรักก็เหมือนต้นไม้ต้นหนึ่งที่ต้องการความเอาใจใส่ดูแลทำนุบำรุงจึงจะสามารถเจริญเติบโตผลิดอกออกผลได้ พระเจ้าให้เรารักและเป็นห่วงซึ่งกันและกัน ต้นรักในใจของเราเป็นต้นรักชนิดที่เหี่ยวเฉาเพราะขาดการดูแลได้น้ำบ้างไม่ได้บ้าง หรือเป็นต้นรักที่อยู่ริมน้ำเขียวชอุ่มทั้งปีแผ่กิ่งก้านสาขาออกกว้างให้ร่มเงาที่น่าร่มรื่น หรือแม้จะไม่ได้อยู่ริมน้ำแต่ก็มีการพรวนดินใส่ปุ๋ยให้น้ำอย่างอุดมสมบูรณ์
ท่านผู้อ่านที่รัก ต้นรักในใจของท่านเป็นชนิดใด
ความเชื่อ ทำให้ทุกสิ่งเป็นไปได้
ความหวัง ทำให้ทุกสิ่งสดใส
ความรัก ทำให้ทุกสิ่งเป็นเรื่องง่าย
พระเจ้าทรงเริ่มต้นการดีของพระองค์แล้วโดยทำให้จักรวาลนี้ไร้พรมแดน ท่านล่ะ ปลูกต้นไม้ให้งอกงามจนมีความรักมากพอที่จะเทให้แก่มนุษย์บนโลกนี้ ทำให้อาณาจักรอันปราศจากเขนแดนนี้เต็มไปด้วยความรักแบบพระคริสต์ ท่านอยากเห็นภาพที่ทุกคนบนพิภพนี้จับมือกันแล้วร้องเพลง “เราเป็นหนึ่งในความรักพระคริสต์” ให้ก้องโลกหรือไม่!!!

สิธยา คูหาเสน่ห์

การทดลอง … ปฏิเสธได้ไหม

การทดลองหรือการล่อลวงของซาตานที่คริสเตียนทุกคนจะต้องมีประสบการณ์ในเรื่องนี้ บางคนอาจจะไม่มีความกล้าพอที่จะปฏิเสธสิ่งล่อใจหรือกับที่ซาตานเอามาล่อแล้วก็ติดกับนั้น ในที่สุดก็พ่ายแพ้ แต่บางคนสามารถหนีรอดมาได้เพราะชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณเข้มแข็งและดำเนินชีวิตในน้ำพระทัยของพระเจ้า ถึงแม้ว่าจะตกอยู่ในการทดลอง พระเจ้าของเราก็ทรงเมตตาที่จะช่วยเหลือเรา ใน 1 โครินธ์ 10:13 กล่าวไว้ว่า “ไม่ มี การทดลองใดๆ เกิดขึ้นกับท่านนอกเหนือจากการทดลองซึ่งเคยเกิดกับมนุษย์ทั้งหลาย พระเจ้าทรงสัตย์ธรรม พระองค์จะไม่ทรงให้ท่านต้องถูกทดลองเกินกว่าที่ท่านจะทนได้” แต่ส่วนใหญ่เรามักมองข้ามทางออกที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้ให้แม้จะตระหนักว่าผลแห่งการพ่ายแพ้การทดลองนั้นจะทำให้เรารู้สึกผิดต่อความบาป และจะมีชีวิตที่ขมขื่นจากความเจ็บปวดนั้นไปอีกนาน โอ! พระบิดาเจ้าข้า ขอทรงโปราดเสริมกำลังและให้เราดำเนินชีวิตอยู่ในกรอบแห่งน้ำพระทัยของพระองค์เถิด ข้าพเจ้าพบว่าการรับเชื่อเป็นคริสเตียนไม่ใช่เรื่องยากมากนัก แต่การเป็นคริสเตียนที่ดีนี่สิเป็นเรื่องยากเสียเหลือเกิน ถึงแม้ว่าเราจะเป็นผู้เชื่อที่ติดสนิทกับพระเจ้าและจำคำสอนของพระองค์ได้ดี แต่ก็ยังเคยหลงทางอยู่บ่อยๆ มีไม่น้อยที่หลงหายไปจากทางของพระเจ้าเลย แต่ก็มีไม่น้อยที่สำนึกในความผิด สารภาพความบาปผิดทูลขอการอภัยจากพระองค์ และกลับมาดำเนินชีวิตภายใต้ร่มพระคุณอีกครั้ง เมื่อนั้นในครัวเรือนนั้นจะมีความชื่นชมยินดี (ดู ปญจ. 7:4) เมื่อสำนึกถึงความผิดและสารภาพบาปของเรา พระองค์ทรงสัตย์ซื่อและเที่ยงธรรมก็จะทรงโปรดยกบาปของเรา และจะทรงชำระเราให้พ้นจากการอธรรมทั้งสิ้น (1 ยน. 1:9) และถวายตัวเราเป็นเครื่องบูชาที่บริสุทธิ์ต่อพระองค์ เครื่องบูชาที่พระเจ้าทรงรับได้คือจิตใจที่ชอกช้ำ จิตใจที่สำนึกผิดและชอกช้ำนั้น (สดด. 51:17) และทูลขอพระองค์ให้ทรงประทานใจใหม่ที่สะอาดให้เรา และทรงฟื้นน้ำใจให้เกิดความหนักแน่นขึ้นใหม่ในตัวเรา (สดด. 51:10) และทูลขอสติปัญญาและการทรงนำจากพระเจ้าให้เราสามารถรักษาความบริสุทธิ์ในการดำรงชีวิตให้มากที่สุด ให้เข้าใกล้พระองค์โดยการอธิษฐานด้วยใจถ่อมสุภาพ ด้วยการวิงวอน และด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า ฟังพระสุรเสียงของพระเจ้าที่ตรัสกับเรา และเชื่อฟังถึงแม้ว่าการเชื่อฟังจะหมายถึงความเจ็บปวดก็ตาม แต่ถ้าเราสามารถเป็นลูกที่เชื่อฟังของพระเจ้า เมื่อนั้นเราก็สามารถจะรักคนอื่นได้ เพราะคนที่มีความรักมากพอที่จะแบ่งผันให้คนอื่นได้เท่านั้นจึงจะสามารถเชื่อฟังได้

ขอให้ราทูลวิงวอนต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่าอย่าให้เราต้องพบกับการทดลองบ่อยครั้งเกินไป ขอให้เข้มแข็งกับพระเจ้า และนึกถึงข้อพระวจนะที่ว่า “ข้าพเจ้าผจญทุกสิ่งได้โดยพระองค์ผู้ทรงเสริมกำลังข้าพเจ้า” (ฟป. 4:13) ขอให้แน่ใจว่าเราทูลขอการเสริมกำลังจากพระองค์ เราล้มแน่ถ้าพึ่งเพียงสติปัญญาของตนเอง ขอให้เราเชื่อฟังพระเจ้าให้มากๆ ขอให้เมล็ดความเชื่อของเราจะเพิ่มจำนวนมากขึ้นทุกๆ วัน

แม้ว่าการทดลองนั้นจะน่าลิ้มลองเพียงใดก็ตาม เราก็สามารถปฏิเสธได้ถ้าเรามีวิถีการดำเนินชีวิตในทางตรงกันข้าม เพราะเราจะไม่มีวันจะได้พบกับการท้าชวนของสิ่งล่อลวงใดๆ เลย แต่การเดินทางในเส้นทางดังกล่าวต้องอาศัยความกล้าและความเด็ดเดี่ยวอยู่มาก ต้องปฏิเสธความรู้สึกที่จะสนองตอบความต้องการของตนเอง ซึ่งค่อนข้างจะเป็นเรื่องยากลำบากเอาการ เพราะความต้องการของมนุษย์มีไม่สิ้นสุด ไม่เคยพอใจกับสิ่งที่มีอยู่ หรือถ้าจะพูดอีกอย่างหนึ่งได้ว่า ไม่พอใจในการจัดเตรียมของพระเจ้าเพราะสิ่งสารพัดที่เป็นของเราอยู่ในโลกนี้ก็เป็นของประทานมาจากพระเจ้าทั้งสิ้น เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรา และเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า แต่มนุษย์ก็ยังไขว่คว้าในสิ่งที่ไม่ใช่ของเรา บางครั้งเกินความสามารถของเรา ก็จะจบลงด้วยความเศร้า เข็ดหลาบไหม ไม่ ความพยายามในการสนองตอบตัณหาก็ยังคงมีอยู่เรื่อยๆ หาจุดจบไม่พบ ช่างเป็นเรื่องน่าเวทนาเสียนี่กระไร!

ข้าพเจ้าใคร่วิงวอนท่านทั้งหลายว่า อย่าพยายามให้ตนเองพลัดหลงเข้าไปในวังวนของความชั่วร้ายใดๆ เลย เพราะจะเหมือนกับการติดสิ่งเสพติด มีแต่ยิ่งถลำลึกลงๆ ทุกที ใครจะช่วยได้ เราๆ ท่านๆ คงจะรู้คำตอบว่าไม่มีใครช่วยได้ นอกจากพระเจ้าเท่านั้น ให้ไวต่อการทรงเตือนสติของพระองค์ เชื่อฟัง และหันหลังกลับมาเดินในเส้นทางที่สอดคล้องกับพระคำของพระองค์

ขอให้การดำรงชีวิตที่ผิดพลาดเป็นครูที่ดีของเรา แม้ว่าจะเป็นบทเรียนที่เข้าใจยากสักนิด แต่เพราะสิ่งยากๆ ที่เราอาจจะไม่เข้าใจและยอมรับไม่ได้นี้แหละที่จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น และพระเจ้าจะอุ้มชูเราไว้เมื่อเราล้มลงด้วยพระองค์เอง และจะทรงปัดเป่าความทุกข์ของเรา และเพิ่มความแข็งแกร่งให้และพระเมตตาคุณขงพระเจ้ามิเคยยั้งหยุด และจะทรงช่วยกู้เราจากความหายนะทั้งมวล เราจะเรียนรู้ที่จะยืนหยัดต่อไป และเผชิญกับสิ่งต่างๆ ที่จะทำร้ายเรา เรียนรู้ว่าจากสิ่งที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยจะเป็นสิ่งที่ให้อะไรๆ ที่ดีที่สุดแก่เรา และเรียนรู้ว่า “การพ่ายแพ้” เป็นเพียงก้าวหนึ่งสู่ “ความมีชัย” และเมื่อชีวิตพบกับแสงสว่างอีกครั้ง นอกจากเราจะเข้มแข็งขึ้นแล้ว เรายังฉลาดขึ้นด้วย และเห็นความสำคัญและเห็นค่าในสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นมากกว่าที่เคยรู้จัก ขอพระเจ้าที่จะทรงช่วยเหลือเราให้มีการดำเนินชีวิตโดยยึดมั่นในพระวจนะของพระองค์ และมีความสำนึกในพระเมตตาคุณของพระองค์

เป้าหมายสูงสุดในชีวิต คือ พระสิริของพระเจ้า
ทางเลือกที่ดีที่สุดในชีวิต คือ น้ำพระทัยของพระเจ้า
ความหวังที่สดใสที่สุดในชีวิต คือ พระสัญญาของพระเจ้า
การปกป้องที่เข้มแข็งที่สุดในชีวิต คือ การจัดเตรียมของพระเจ้า
ความเกื้อหนุนที่แข็งแกร่งที่สุดในชีวิต คือ การโอบอุ้มที่แนบแน่นของพระเจ้า
รางวัลที่งดงามที่สุดในชีวิต คือ พระเจ้า นั่นเอง

สิธยา คูหาเสน่ห์

กับดัก

บทความแรกในปี 1998 ของข้าพเจ้าฟังดูน่ากลัวแต่ก็น่าติดตาม ท่านคิดแบบเดียวกับข้าพเจ้าไหม ในหัวสมองของข้าพเจ้ามีแนวเรื่องมากมายที่จะเขียนเพราะพระเจ้าทรงเมตตาประทานเวลาให้แก่ข้าพเจ้าอย่างเหลือเฟือในช่วงมากกว่า 3 เดือนที่ผ่านมา พระเจ้าทรงมีพระประสงค์และวารสำหรับทุกคนไม่เหมือนกัน สำหรับคนอื่นที่บอกว่าเวลาที่พระเจ้าประทานมาให้ 24 ชั่วโมงในหนึ่งวันดูเหมือนจะน้อยไปสักนิดก็อย่าได้อิจฉาข้าพเจ้าเลย เพราะแทนที่ข้าพเจ้าจะฉวยโอกาสทำอะไรให้มากขึ้นก็ไม่สามารถจะทำได้ เพราะเวลาเกือบทั้งหมดใน 1 วันนั้นต้องนอนอยู่บนเตียงได้แต่คิดโน่นคิดนี่และใช้เลากับการอ่านหนังสือและดูทีวีเท่านั้น ทั้งนี้เพราะอุบัติเหตุเล็กน้อยเมื่อวันที่ 22 กันยายน 97 ทำให้กระดูกที่หัวแม่เท้าซ้ายแตก แต่กลายเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคนสูงอายุอย่างข้าพเจ้าไป จนบัดนี้ก็ยังไม่หายและหมอก็ยังห้ามใช้เท้าเกินความจำเป็น จึงสร้างความอึดอัดให้แก่ข้าพเจ้าเป็นอย่างมากเพราะนอกจากต้องนอนทั้งวันแล้วยังเดินไม่สะดวกอีกด้วย

เหตุนี้ทำให้คำว่า “กับดัก” ผ่านเข้ามาในความคิด ส่วนใหญ่เรามักจะติด “กับ” ที่มีคนวางไว้ เรามักจะขาดความกล้าในการปฏิเสธสิ่งล่อใจและบอกกับตัวเองว่า “ลองดู” สักหน่อนก็แล้วกัน เหมือนกับที่เราพ่ายแพ้ต่อการทดลองหรือ “กับดัก” ที่ซาตานดักไว้เสมอ ทำให้ข้าพเจ้านึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้วที่ข้าพเจ้าและลูกสาวคนโตได้มีโอกาสเดินทางไปเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่น และสถานที่ท่องเที่ยวที่ไม่ควรพลาดแห่งหนึ่งก็คือ ดิสนีย์แลนด์ เมื่อรู้ว่าจะไปเที่ยวกัน ข้าพเจ้าก็บอกกับลูกสาวว่าคงจะไม่เล่นเครื่องเล่นใดๆ หรอกนะ แต่เมื่อไปถึงตอนที่ซื้อบัตรผ่านประตู ที่นั่นเขาเรียกว่า “พาสปอร์ต” ก็จะมี 2 แบบ คือเป็นแค่บัตรผ่านประตูอย่างเดียวกับรวมการเล่นเครื่องเล่นทุกชนิด ซึ่งแบบหลังจะคุ้มกว่ามาก ลูกสาวและเพื่อนก็บอกว่าไหนๆ มาแล้วถ้าไม่เล่นจะน่าเสียดาย ข้าพเจ้าจึงให้ซื้อแบบเล่นเครื่องเล่นด้วย และตั้งใจว่าจะมองข้ามชนิดที่โลดโผนไปเสีย แต่ปรากฏว่าเครื่องเล่นที่ว่างเมื่อเราเดินผ่านในครั้งแรกกลับเป็นชนิดที่โลดโผนที่สุด เพื่อนของลูกสาวบอกว่าเราโชคดีที่ไม่ต้องคอยนาน เพราะปกติแล้วคนจะเล่นกันมากและบางครั้งต้องคอยเป็นชั่วโมงกว่าจะได้เล่น แต่เมื่อข้าพเจ้าอ่านชื่อเครื่องเล่น (Space Mountain) ก็พอจะมองเห็นภาพว่าเป็นเครื่องเล่นชนิดใด ก็บอกว่าคงไม่ไหวนะแต่ขอเข้าไปดูข้างในหน่อยว่าเป็นอย่างไรแล้วจึงค่อยตัดสินใจ เมื่อเข้าไปข้างในก็ต้องเดินเป็นระยะทางไกลพอสมควรกว่าจะได้นั่งเครื่อง อยากจะเรียกว่า “เรือเหาะ” และตลอดทางจะมีป้ายเตือนว่า “สำหรับผู้ที่มีปัญหาด้านสุขภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคหัวใจ (และยังมีอีกหลายโรคซึ่งจำไม่ได้แล้ว) ขอให้ตัดสินใจให้ดี ท่านสามารถเดินออกไปตรงทางออกนี้ได้” ข้าพเจ้าก็คิดว่าปัญหาของข้าพเจ้าอยู่ที่ลิ้นหัวใจต่างหากและใจก็ไม่สั่น (เต้นแรงและผิดจังหวะ) สักหน่อย ข้าพเจ้ามักจะวัดความรุนแรงของเหตุการณ์ด้วยการเต้นของหัวใจตัวเอง ขาก็เดินต่อไปแล้วก็พบป้ายเตือนแบบเดียวกันอีก แล้วขาก็เดินต่อไป เป็นอยู่อย่างนี้จนถึงป้ายสุดท้าย ตอนนั้นใจก็ชักลังเลอยากเดินออกไปเหมือนกัน แต่ช้าไปเสียแล้วเพราะถึงเรือเหาะที่ต้องนั่งพอดี ถ้าจะเดินออกตอนนั้นก็จะวุ่นวายเพราะมีคนตามมามาก เมื่อเรือเริ่มเหาะใหม่ๆ ก็สนุกและเมื่อมองขึ้นเบื้องบนจะเห็นดาวระยิบระยับไปหมด ทุกคนร้องเสียงดัง แปลความหมายได้ว่า ช่างสวยงามอะไรเช่นนี้! แต่ไม่นานเสียงก็เริ่มเปลี่ยนเป็นกรีดร้องแทนเพราะเรือเริ่มเหาะแบบผาดโผนโจนทะยานเสียจริงๆ ครั้งแรกข้าพเจ้าก็ยังกรีดร้องอยู่ แต่สักพักเล็กๆ ก็หยุดร้อง ลูกสาวที่นั่งคู่กันเริ่มใจเสียและเกรงว่าข้าพเจ้าจะช็อคไปหรืออย่างไร ก็ถามว่า “Mama เป็นอะไรหรือเปล่า” ข้าพเจ้าตอบว่า “ยังอยู่” ที่ตอบไปแบบนั้นเพราะในใจกำลังเรียกหาพระเจ้าอยู่ กำลังบอกพระเจ้าว่า ขอให้หยุดเรือนั้นเสียที ไม่เช่นนั้นข้าพเจ้าคงต้องไปเฝ้าพระองค์แน่ๆ ตอนนั้นความรู้สึกเหมือนกับว่าตกลงจากที่สูงมากๆ อย่างรวดเร็วและช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย แต่ขอบพระคุณพระเจ้าที่พระองค์ยังให้แค่บทเรียนเท่านั้น เพราะคนอายุขนาดข้าพเจ้าบางคนเมื่อเรือจอดก็ลุกขึ้นเดินไม่ได้ บางคนก็หัวใจวายเฝ้าเรือไปตลอด บางคนก็เป็นโรคประสาทหลอนไปนาน แต่ข้าพเจ้าก็ยังไม่เข็ด ยังไปเล่นรถไฟเหาะอีกซึ่งความน่ากลัวน้อยกว่ากันหน่อย เพราะคราวนี้สามารถหวีดร้องได้ตลอด เมื่อถึงตอนนี้ข้าพเจ้าก็บอกลาทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าจะมีเสียงกระซิบในใจว่าลองดูเสียหน่อยน่ะ ก็ไม่กล้าลองอีกแล้วเพราะเกรงว่าต้องไปเฝ้าพระเจ้าจริงๆ แท้จริงไม่ได้กลัวการไปเฝ้าพระเจ้า แต่เกรงว่าลูกสาวจะทำอะไรไม่ถูกเพราะอยู่ต่างแดนและจะโทษตัวเองที่ทำให้แม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

ทำให้ข้าพเจ้านึกเปรียบเทียบกับการล่อลวงของมาร ลองดูเสียหน่อยน่ะ และสิ่งล่อใจของมารก็มักจะน่าลิ้มลองยากต่อการปฏิเสธเสียด้วย เรารู้และตระหนักถึงภัยอันใหญ่หลวงที่รอเราอยู่ แต่เราก็ยังไม่ตัดสินใจให้เด็ดขาดว่าไม่เอา เหมือนที่ข้าพเจ้ายังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่ยอมเดินออกไปเสียที แต่เมื่อจะตัดสินใจไม่เอาก็มักจะสายไป แล้วเราก็ยังตกอยู่ในการทดลองต่อไปเรื่อยๆ จะเป็นการทดลองที่เล็กหรือใหญ่เท่านั้น ข้าพเจ้าอยากจะหนุนใจพี่น้องที่รักว่า อย่าลองเลย แล้วเราก็จะขมขื่นอยู่กับอดีตที่เจ็บปวดของเรา บางทีลำพังตัวเราเองคงไม่สามารถยืนหยัดต่ออำนาจชั่วได้ แต่ถ้าเราเชื่อพึ่งในองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ขอการเสริมกำลังจากพระองค์ และดำเนินชีวิตในน้ำพระทัย ข้าพเจ้าเชื่อแน่ว่าเราจะเป็นผู้ชนะ

ยิ่งในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอย่างในตอนนี้ การทดลองอาจมีมากสำหรับบางคน ขอให้เข้มแข็งกับพระเจ้า และนึกถึงข้อพระวจนะนี้ว่า “ข้าพเจ้าผจญทุกสิ่งได้ โดยพระองค์ผู้ทรงเสริมกำลังข้าพเจ้า” (อฟ. 4:13) ขอให้แน่ใจว่าเราทูลขอการเสริมกำลังจากพระองค์ เราล้มแน่ถ้าพึ่งเพียงสติปัญญาของตนเอง

ข้าพเจ้าหวังว่าการเปรียบเทียบที่ข้าพเจ้ายกขึ้นมานี้จะเป็นประโยชน์ต่อพี่น้องบ้างไม่มากก็น้อย และขอให้เรารักกันและกัน และที่สำคัญมากยิ่งไปกว่านี้คือ คำอธิษฐานเผื่อซึ่งกันและกัน และขอให้อธิษฐานเผื่อข้าพเจ้าด้วยในเรื่องการรับใช้ เพราะงานของพะเจ้ารอข้าพเจ้าอยู่ค่อนข้างมาก แต่สรีระไม่ตอบสนองเลย

สิธยา คูหาเสน่ห์

ยอมทำตาม…แน่หรือ

“ข้ายอมทุกสิ่งข้าจะยอมทำตามทุกอย่าง
สิ่งไรที่ทรงบัญชาข้าขอทำตาม
ด้วยรู้ว่านั่นเป็นน้ำพระทัย”

ข้าพเจ้าแน่ใจว่าข้อความข้างบนซึ่งเป็นท่อนหนึ่งของบทเพลงสรรเสริญคงจะคุ้นหูทุกท่าน เพลงนี้สำหรับข้าพเจ้าแล้วยิ่งร้องก็ยิ่งรู้สึกถึงความผูกพันในข้อความนั้น ข้าพเจ้าจะรู้สึกว่าข้าพเจ้ายอมตามนั้นด้วยใจจริง เป็นการยอมเชื่อฟังพระเจ้าแม้ว่าการเชื่อฟังนั้นจะหมายถึงความเจ็บปวดที่จะตามมาก็ตาม มิใช่เป็นการคล้ยตามบทเพลงหรือเป็นเพียงอารมณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเท่านั้น ข้าพเจ้ามักจะฮัมเพลงนี้ในใจเสมอๆ เพื่อเตืนตัวเองว่าได้ให้สัญญากับพระเจ้าไว้แล้ว และข้าพเจ้าอยากจะหนุนใจพี่น้องคริสเตียนทั้งหลายว่า ถ้าท่านยังไม่เกิดความรู้สึกยอมทำตามน้ำพระทัยอย่างจริงจัง จงเริ่มต้นเสียเถิด แล้วท่านจะเสียดายว่าน่าจะยอมทำตามมาก่อนหน้านี้นานแล้ว เป็นการปลดปล่อยโดยแท้จริง เกิดสันติสุข และการเชื่อพึ่งในพระเจ้า และเห็นว่าพระสัญญาต่างๆ ของพระองค์เป็นจริง อยากจะขอเชิญชวนท่านทั้งหลายให้เริ่มต้นเสียบัดนี้

พอจะสรุปได้ว่าจะมีคน 3 ประเภทเมื่อร้องเพลงบทนี้ ดังนี้
1. ยอมทำตามโดยแท้จริงและถาวร
2. ยอมทำตามเป็นชั่วขณะเพราะอารมณ์พาไปและอาจจะทำได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
3. จะยอมทำตามแต่มีข้อแม้บางประการ และจะเปลี่ยนเนื้อร้องใหม่เสียดังนี้ว่า

“ข้ายอมบางสิ่งข้าจะยอมทำตามบางอย่าง
สิ่งไรที่ทรงบัญชาข้อขอคิดดูก่อน
แม้ว่านั่นจะเป็นน้ำพระทัย”


ครั้งแรกที่ได้ยินเนื้อเพลงที่ดัดแปลงใหม่เราอาจจะขำ แต่ถ้าท่านลองคิดพิจารณาให้ถ่องแท้แล้วจะเห็นว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าทีเดียว และก็มีคนประเภทหลังนี้ค่อนข้างมากเสียด้วย พระเจ้าใกล้เสด็จมาแล้ว อย่ารอช้าอยู่เลยเดี๋ยวจะไม่ทันการ ลองคิดทบทวนดูใหม่อีกครั้งว่าท่าทีของท่านเป็นเช่นไร

สำหรับประเภทแรก ไม่ใช่เรื่องง่านที่ท่านจะรักษาสัญญานั้นไว้โดยไม่ขาดตกบกพร่องเลยเพราะทางดำเนินชีวิตของท่านนั้นเป็นทางแคบ ถ้าท่านไม่เพ่งมองที่พระเจ้า ท่านจะต้องสะดุดล้มครั้งแล้วครั้งเล่า และอาจจะยอมแพ้ในที่สุด แต่ถ้าท่านฮึดสู้จนวินาทีสุดท้ายไม่หวั่นแม้ว่าอุปสรรคนั้นจะใหญ่หลวงสักปานใดก็ตาม ชัยชนะจะเป็นของท่าน อย่างที่กล่าวไว้ว่าการเชื่อฟังหมายถึงความเจ็บปวดที่จะได้รับ ท่านจะยอมแน่หรือ เพราะเราไม่รู้ว่าสิ่งที่อยู่ในน้ำพระทัยสำหรับเรานั้นจะเป็นอย่างไร เราไม่รู้ พระเจ้ายังไม่เปิดเผย (สภษ. 25:2) แต่ท่านจะได้คำตอบทุกอย่างเมื่อถึงเวลาเพียงแต่ขอให้ท่านอดทนเพียรอธิษฐานขอการเสริมำลังจากพระเจ้าเท่านั้น (ลก. 21:19) การยอมทำตามนั้นอาจหมายถึงการที่ท่านอาจถูกข่มเหง หลู่เกียรติ ไม่เหลือแม้อต่ความนับถือตัวเอง แต่ถ้าท่านยอม พระพรหลังจากนั้นยิ่งใหญ่เกินว่าที่ท่านจะคาดคิด ท่านจะเติบโตในพระองค์ จิตวิญญาณจะเข้มแข็ง ได้รับการปลดปล่อย และเห็นตัวเองชัดขึ้นทุกวัน และในที่สุดพระเจ้าก็จะเปลี่ยนแปลงท่านให้เป็นเหมือนพระองค์มากขึ้นๆ แล้วในที่สุดท่านจะได้รับการยกขึ้น

สำหรับประเภทที่สอง คนพวกนี้มักจะทำตามอารมณ์ของตนเอง พวกนี้หาแก่นสารอะไรในชีวิตไม่ค่อยดได้ และชอบทำตัวเหมือนกับว่าตัวเองช่างบริสุทธ์เสียนี่กระไร ถ้าเราไม่รู้จักคนพวกนี้จริงๆ ก็จะเห็นเป็นอย่างนั้นจริงๆ อย่างที่มีคำกล่าวว่า “รู้หน้าไม่รู้ใจ” คนประเภทนี้มักจะชอบโยนความผิดให้คนอื่นเสมอ และกล่าวว่าตนเองไม่เคยทำอะไรผิดเลย พวกเขาสามารถยกข้อพระคัมภีร์มาอ้างได้อย่างคล่องแคล่วเป็นฉากๆ แต่ลืมที่จะพิจารณาตัวเองว่าพฤติกรรมของตนเองขัดต่อสิ่งที่กล่าวอ้างหรือไม่ และยังหยิ่งทะนง ช่างน่าสงสารเสียจริง! ไม่ได้ดูว่าแท้จริงแล้วการดำเนินชีวิตของตนเองนั้นแสวงหาน้ำพระทัยของพระเจ้าหรือไม่ หรือทำตามใจปรารถนาของตนเอง แล้วอ้างว่าได้รับนิมิตจากพระเจ้า ขอพระเจ้าโปรดเมตตาด้วยเถิด

ส่วนประเภทหลังสุด ยิ่งน่าสงสารหนักมากขึ้น มีข้อแม้กับพระเจ้าพระผู้สร้าง ไม่เชื่อในพระสัญญาของพระเจ้า ขอต่อรองกับพระเจ้า ยิ่งหนักข้อไปใหญ่ พระเจ้าไม่ต้องการการเชื่อฟังเป็นบางเรื่องบางส่วน พระองค์ทรงต้องการทั้งใจทั้งชีวิตของเรา กลับใจใหม่เถิด และมอบถวายตัวท่านเองแด่พระเจ้า ยอมให้พระองค์ทรงใช้ท่านตามน้ำพระทัย เวลาแห่งความรอดสั้นลงทุกทีๆ ตอนนี้ถึงเวลาที่เราต้องนับถอยหลังกันแล้ว ท่านไม่กลัวหรือ

อยากจะหนุนใจอีกว่า เมื่อท่านทนทุกข์หรือรู้สึกเจ็บปวด เมื่อนั้นแหละที่ท่านจะสัมผัสกับความรักมั่นคงอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า อย่ากลัวที่จะยอมทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า ให้ยอมอย่างสิ้นเชิง เมื่อพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วย จะต้องกลัวอะไรอีกเล่า

สิธยา คูหาเสน่ห์

พระเจ้าผู้ทรงเมตตา

คิดว่าคริสเตียนทุกคนคงตระหนักดีว่าพระเจ้าของเราเป็นพระเจ้าผู้ทรงเมตตาอย่างยิ่ง พระองค์ทรงเฝ้ามองดูเราอยู่ตลอดเวลา พระองค์มิเคยหลับเลย พระองค์จะไม่ยอมให้ลูกแกะของพระองค์แม้เพียงตัวเดียวหลงหายไป “เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เรา คือ เราเองจะค้นหาแกะของเรา และเที่ยวหามัน” (อสค. 34:11) พระองค์ทรงรู้จักแกะทุกตัวของพระองค์ ทรงรักและเมตตาอย่างยิ่ง

เมื่อเราทำผิดและสารภาพการล่วงละเมิดของเรา พระองค์ทรงให้อภัยและไม่จดจำความผิดของเราไว้ เมื่อเรามีความทุกข์ขมขื่น พระองค์ทรงเล้าโลมฟื้นจิตใจของเราให้ชื่นขึ้น เมื่อเราล้มลงด้วยความท้อใจ พระองค์ทรงชูกำลังให้เราสามารถยืนขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเราหลงหายไปจากพระพักตร์ พระองค์ก็จะทรงออกเที่ยวตามหา พระองค์ทรงเคลื่อนไหวด้วยวิธีการต่างๆ ที่เกินความเข้าใจของเรา

ข้าพเจ้าเคยมีประสบการณ์ดังกล่าวข้างต้น และจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพระเจ้าทรงรักข้าพเจ้าอย่างแท้จริงและทรงรู้ว่าอะไรคือความทุกข์และปัญหาของข้าพเจ้า และทรงทำให้ข้าพเจ้าแน่ใจว่าพระองค์ทรงห่วงใยและทรงเฝ้ามองดูข้าพเจ้าอยู่ด้วยความเมตตาอย่างล้นเปี่ยม

คงจะไม่มีใครกล้าปฏิเสธว่าในบางครั้งความขัดแย้งในการดำรงชีวิตแบบคริสเตียนก็เกิดขึ้นกับเราอย่างมากมาย ข้าพเจ้าก็เคยรู้สึกอย่างนั้นถึงขั้นที่ว่าเห็นบางคนที่ยังไม่รู้จักพระเจ้าดีกว่าพี่น้องคริสเตียนด้วยกันเสียด้วยซ้ำ เมื่อมีความรู้สึกเช่นนี้ก็ไม่อยากไปโบสถ์ อ่านพระคัมภีร์ก็มีคำถามมากมายเกิดขึ้นในใจ ขาดสัมพันธภาพที่ดีกับพระเจ้า ชีวิตดูช่างไร้ความหมายอย่างสิ้นเชิง เสมือนว่าลืมพระเจ้าไปชั่วขณะ

แต่พระเจ้าของเรายิ่งใหญ่ แม้ว่าข้าพเจ้ามีทีท่าว่ากำลังจะหลงหายไปจากพระพักตร์ของพระองค์ แต่พระองค์ก็มิได้ทรงพิโรธแต่กลับพยายามช่วยกู้และพยุงข้าพเจ้ากลับมาสู่อ้อมพระกรอันอบอุ่นของพระองค์อีกครั้งหนึ่ง ทรงทำให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวของข้าพเจ้ากลับฟื้นมีชีวิตอีกครั้ง ทรงสัมผัสข้าพเจ้าและทรงเปลี่ยนแปลงข้าพเจ้า นอกจากนั้นพระเจ้ายังทรงเคลื่อนไหวผ่านสิ่งต่างๆ อย่างเช่น คำหนุนใจผ่าน pager ซึ่งพระวจนะที่ส่งมาตรงกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่พอดี บางครั้งก็ได้รับคำหนุนใจทางโทรศัพท์พร้อมกับคำอธิษฐานที่มีพลัง ข้าพเจ้าสามารถรู้สึกได้ด้วยสัมผัสพิเศษซึ่งไม่สามารถจะอธิบายให้เข้าใจได้

ขณะนี้ข้าพเจ้าสามารถยืนยันได้ว่า ความรักของพระเจ้าช่างยิ่งใหญ่จริงๆ และพระเมตตาของพระองค์ก็ไม่มีขอบเขตที่จำกัด ข้าพเจ้าไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเราจะไม่พบกับปัญหาหรือความยากลำบากเลยเมื่อพระเจ้าทรงเมตตาเรามากมายขนาดนั้น พระองค์ทรงมีน้ำพระทัยสำหรับแต่ละคนต่างกัน สิ่งที่พระองค์ทรงอนุญาตให้เกิดขึ้นกับชีวิตของเราทั้งที่ดีและไม่ดีก็ต้องอยู่ในน้ำพระทัยของพระเจ้า ถ้าท่านไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดพระเจ้าจึงทรงให้เกิดขึ้นเช่นนั้น ขอให้อธิษฐานแล้วท่านจะได้คำตอบอย่างชัดเจน และจะเข้าใจน้ำพระทัยของพระเจ้าชัดขึ้นๆ ทุกวัน ชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณของท่านจะเติบโตขึ้น และที่สำคัญท่านจะเห็นพระคุณของพระเจ้ามากขึ้นด้วย

ท่านมีอะไรก็ขอให้ทูลต่อพระเจ้าเถิด พระองค์จะทรงฟัง และพระองค์จะทรงตอบคำอธิษฐานตามที่ทรงสัญญาไว้ พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าที่สัตย์ซื่อ ดังนั้น คริสเตียนทั้งหลายเอ๋ย เรียนรู้ที่จะสัตย์ซื่อต่อพระเจ้าของเราด้วย ให้เรามีวิถีดำเนินชีวิตที่สอดคล้องกับพระคำของพระองค์ อย่าเชื่ออย่างเดียวเท่านั้น แต่ให้มีการกระทำด้วย ไม่เช่นนั้นเราจะเป็นคนลวงตัวเอง (ยก. 1:22) และเป็นความเชื่อที่ไร้ผล (ยก. 2:17) แต่หนทางแห่งการดำเนินชีวิตเช่นนี้มิใช่เรื่องง่าย เราต้องพบกับสิ่งล่อลวงมากมาย พบกับการทดลองมากมาย ถ้าเราไม่ยึดพระคำของพระเจ้าให้มั่น ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เราจะหลงทางไปและอาจจะหาทางกลับไม่พบ แต่อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นพระเจ้าจะออกเที่ยวตามหาเราจนพบเพราะพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ และพระเมตตาที่มีอย่างเต็มเปี่ยม เมื่อนั้นขอให้เรายอมตามพระองค์กลับมาแต่โดยดี และเราก็จะพบกับความสว่างอีกครั้ง

ข้าพเจ้ายังมีคำพยานส่วนตัวอีกมากมาย และยิ่งเห็นพระเมตตาของพระเจ้าชัดเจนมากยามเจ็บป่วย คิดว่าคงมีโอกาสที่จะแบ่งปันอีกในโอกาสต่อไป

สิธยา คูหาเสน่ห์